Arna

12.Bölüm

İnsanlar 2 sebepten dolayı değişir
1-zihinleri açılınca
2-kalpleri kırılınca

Sanırım bende ikisi bir arada geçmişte yaşananlar eski sevgilim yakın dediğim arkadaşım... aslında hepsi bana birer ders. Zorlandım hemde çok halada zorlanmaya devam ediyorum bu hayatta herkesin zorlandığı bişeyler vardır zaten değil mi?
Peki bunları nasıl çözebiliriz? Bunları çözmek için uğraşmak istemiyorum her zaman derim en çok korktuğum şey gelsin ve bir an önce bitsin!

Bazen kimsenin beni kızdırmaya gücünün olmadığını ve tamamen kafamda kurduğum saçma bir hikaye olduğunu düşünüyordum ama artık öyle değildi kızgınlık belki zayıflık gibi görünebilir ama aslında o öyle bir duygu ki sizin "asla yapmam!" Dediğiniz şeyleri yaptırır. Mesela birini öldürürsünüz hakketmişti der kahkahanızı atar yolunuza bakarsınız. Basit kolay ve kalıcı.

"Sağol Saffet bugünkü antrenman baya iyidi"

"Ne demek görevimiz. Söylemeden edemem kendini 2 haftada mükemmel eğittin tebrik ederim"

"Teşekkürler sayende iyi ki varsın be safoş!"
Diyip sıkıca sarıldım

"Safoş ne lan Fas fis fos gibi, tamam hadi çekil hem sen daha Çin'e gitmeyecek miydin uçağın kaçmasın?"

"Yok daha 4 saat var ayrıca tek ben gidiyormuşum gibi konuşma sende geliyorsun"

"Sana söylemeyi unuttum bak, ben gelemiyorum son teslimatta bir sorun çıkmış benim yerime Aras gelecek oda benim kadar deneyimli inan"

"Hadi bee" (lan üzülmüş gibi yapma şimdi bende inanıcam)

"O zaman ben gideyim sende çık artık valiz falan hazırlarsın"

"Tamam Saffet hadi eyvallah gittim ben"
(Nazloş eyvallah meyvallah falan kro'ya mı bağladın tamam lanlı lunlu küfürlü konuşmana bir şey demedik de eyvallah ne?)

Valiz hazırlığım bittiğinde telefonum çaldı

05*****1254 arıyor...

"Alo?"
"Alo nazlı Aras ben hazırsan aşağıdayız Burak'la birlikte geldik bittiyse işin in"

"Tamam 7 dakikaya aşağıdayım"
Sadece eyeliner çekip üstüme en rahat pijama şort takımımı giydim zaten bu takımın sevdiğim özelliği bu tarz yolculuklarda rahat olması ve pek pijama gibi gözükmemesiydi ;)

Aşağı indiğimde Aras gözleriyle baştan aşağı beni süzdü

"Süzmen bittiyse hadi arabada Burak bekliyor" hafifçe sırıtıp arabaya bindim ilk defa Çin'e gideceğim için garip hissediyordum değişik insanlar falan ama severiz değişikliği.

Uçağa bindiğimizde cam kenarına ben, yanımda Aras oturmuştu. Bizden 15 sıra geriye de Burak oturmuştu
Arasla benim bileti Saffet aldığından böyle olmuştu Burak da kendi alınca uzak kalmıştı neyse artık.

" cam kenarında manzara izlemeyi severim ama manzara izlemek için illa cam kenarında oturup dışarıya bakmak gerekmiyormuş"

Aras malı ağzı kulaklarında salyaları aka aka bana bakıyordu (adam yalnız yürümeyi koşmayı falan geçtim uçuyor mübarek uçuyor!)

"Diyorsun?"

"Diyorum"

İçtenlikle gülümsedim komik değil ama gülesim geldi işte (hee tabi nazlı aynen!
İkimizde biliyoruz ki sen Şıpsevdi bir insansın kandırma şimdi kendini) aman herneyse.