Elsa | Tony Stark

0.8

Zorlukla yutkundu. Hissettiği duygular boğazında yumru oluştururken gülümsemeye çalıştı.

Bu zamana kadar hissetmediği kadar büyük hayal kırıklığı yaşıyordu. Kızarık gözlerini saklamak için kahküllerini gözünün önüne getirdi.

"Aa... Şey... Ne güzel... Mutluluklar"

Ardından hızlıca boğazını temizledi. Natasha'nın kucağındaki Chelsea'yi aldı. Kimsenin suratına bakmadan çocuklarını da alıp uzaklaştı.

Küçük hıçkırığını tutup eski yerlerine döndüler.

"Anne... Eve gidelim."

Lili ne kadar üzgün olduğunu ve bunu da çocuklarına yansıttığını düşündü. Bunu onlara yapmaya hakkı yoktu.

"Hayır... Hadi bakalım, siz oyun oynayın, acıkınca da yemek yeriz."

Çocukların gününü mahvetmek istemediğinden şimdilik acısını içinde yaşayabilirdi.

Lili acı kahvesini yudumlarken önüne düşen saçlarını geriye atma gereği duymadan sakince göz yaşı döktü. Kimsenin ağladığını görmesine gerek yoktu.

O sırada çocuklar annelerinin neye üzüldüğünü anlamıştı. Çoğu olayın farkındalardı.

Tony Stark'ın çocuklarından bahsediyoruz. Bunlar normal şeyler.

"Hadi gidip o adamı dövelim."

Chelsea kollarını sıvayıp onlara doğru ilerlerken David kolunu tuttu.

"Ben de geliyorum."

Beraber onlara doğru giderken James ikisini de sertçe tuttu.

"Durun! Sizi iki aptal."

İki çocuk da gözlerini açarak James'e baktı.

James, asla argo kelime kullanmazdı. Bugüne dek.

"Annemize baksanıza. Nasıl da üzgün duruyor. Eve gitmek istiyor ama biz üzülmeyelim diye gitmiyor."

Aynı anda kafa salladılar. O sırada James konuşmaya devam etti.

"Bu yüzden bir bahane bulup eve gitmeliyiz."

Chelsea aklına gelen fikirle sevinçle sıçradı.

"Hasta numarası yapayım. Biliyorsunuz çok güzel yapabiliyorum."

James hızlıca kafasını salladı.

"Daha çok üzülür."

Chelsea haklısın dercesine kafasını salladı.

"Pekala, o zaman kavga edin."

İki çocuk da Chelsea'ye inanamaz gözlerle baktı.

James ve kavga etmek?
Şaka gibi...