Getaway car | Tomdaya

[split]

Gün ışığıyla birlikte acıyan gözlerini açtı. Yattığı yerde doğruldu ve etrafına baktı. Dışarıdan gelen birisi odada savaş çıktığını düşünebilirdi.

Kendini zorlayarak yataktan indi ve kapıya doğru ilerledi. Merdivenin son basamağına geldiğinde eğildi ve oturdu. Telefonunu eline aldı ve açtı. Yüzlerce mesaj ve cevapsız aramanın bildirimlerini iterek silerken gözüne bir isim çarptı.

Dün gece 23:46
Tom

-Eve vardın mı?

Evet, üzgünüm-
mesajını şuan gördüm

Sanki cevabını bekliyormuşcasına anında "iyi olmana sevindim, sorun değil." yanıtını vermişti. Mesajını Tom'un sesiyle okuduğunu fark ettiğinde hafifçe gülümsedi. Ardından ayağa kalktı ve mutfağa doğru ilerledi. Yürürken her zamanki yerinde durmasına rağmen büyük yemek masasına çarptı. Canı biraz yanmıştı ama ayrıca daha da çok gülümsemesine neden olmuştu. Yanında olmasa bile yinede onu güldürmüştü.

Kahve makinesini çalıştırdı ve yan taraftaki sandalyeye oturdu. Kahve kokusu -en sevdiği kokulardan biri- evi sararken telefonu tektar çaldı.

Stilisti ile yaklaşık 15 dakika konuşmuştu. Baş rolünde olduğu dizi ödül almıştı ve bunun için cast ekib ile bir kutlama yapılacaktı. Tam 1 hafta kalmıştı. Uzun bir süreydi o yüzden telaşlamasına gerek yoktu. Law kapatmadan önce kiminle katılacağını sordu.

Bir süre duraksadı ve "tek katılamaz mıyım?" dedi, "Sen bilirsin" diyerek karşılık verdi. Başka bir şey söylemeden kapattı. Düşünmeye devam ederken soğumuş kahveden bir yudum aldı.

Sessizliğin ortasında çalan telefonuna baktı ve  Jacob'un aramasını hiç düşünmeden reddetti. Tekrar ve tekrar aradı. En sonuncusunu açarak bir şey söylemeden dinlemeye başladı. Ama onunla konuşmuyordu. Başka birisi ile konuşuyordu. Bir kızla. Uzaktan gelen seslerden yalnızca "boşver" dediğini anlayabilmişti.

Çok umurunda olmasada içinde tuhaf bir his oluşmuştu. Kendi kendine daha fazla düşünmemesini söyleyerek boş kahve bardağını tezgaha bıraktı ve tekrar merdivenlere doğru ilerledi...

~Tom'un gözünden ilk bölüm:

Ona veda ederken arayı açmamasını söyledi, cevabını aldığında bunu yerine getirmesini umdu. Yani arayı açmamasını..

Arabanın kapısını kapattı ve birkaç adım geriye çekildi. El hareketlerinden stresli olduğu belliydi. Zorluyordu çünkü kendini.

Şoförü anahtarı çevirip arabayı çalıştırdığında istemsizce el salladı ve sıcak bir gülümseme yerleştirdi yüzüne. Oda ona karşılık verdiğinde içinde kelebekler oluştu.

Bir süre arabanın arkasından öylece baktı, kaybolana kadar. En sonunda kaybolduğunda ellerini lacivert sweatin ceplerine koydu ve arkasına dönerek yürümeye başladı.

Söylemeye cesaret edemediği için yine berbat hissetmeye başlamıştı. Bir çok defa ona itiraf etmek için cesaretini toplayıp onunla buluşmuştu, ama hiçbiri iyi sonuçlanmamıştı.

Gözleri yavaş yavaş dolmaya başlarken kendine daha fazla kızdı. Neden söyleyememişti ki?. Cevabı oda çok iyi biliyordu. Reddedilmek değildi korkusu, onu üzmekti. Fark etmedende olsa kalbini kırabilirdi ve buna dayanamazdı.

Elleriyle ıslanan yüzünü sildi ve "belki bir sonraki sefere.." dedi. Ama içindeki umutsuzluk yüzünden daha da hızlı akıyordu göz yaşları. Etraf öyle bulanıklaşmıştı ki  onu gören paparazzilerin fotoğraf çektiğini bile fark etmemişti. Yüzüne çarpan beyaz flash ışığıyla kendine geldi. Eliyle yüzünü kapatmaya çalışarak hızlıca yürüdü.

Neredeyse koşmaya başladığında arabasının yanına gelmişti. Hızlıca kapıyı açtı ve içeri girdi. Artık kendi alanına sahipti, onları engellemişti. Yinede uzaklaşmak en doğrusu olduğu için arabayı çalıştırdı ve ilerledi. Nereye gittiğini bilmemesine rağmen.

Şehirin uç bir noktasına geldiğinde sessizlik oluşmuştu. Telefonunu eline aldı ve Zendaya'ya mesaj attı "Eve vardın mı?". Güvende olup olmadığından emin olmak istemişti. Birkaç dakika bekledikten sonra cevap gelmeyince telefonunu kapattı ve yan koltuğa koydu.

Belki uyursa daha iyi hissedebilirdi. Kollarını direksiyona koydu ve kafasını öne eğdi. Büyük ihtimalle sabah -veya gece- kalktığında her yeri ağrıyor olacaktı. Ama sorun olmayacağını düşünerek gözlerini kapattı..

- SİZİ ÇOK ÖZLEDİM. Canlarım çookk özür dilerim, özel bir nedenden dolayı yaklaşık 1.5 aydır yeni bölüm atamadım. Lütfen affedin beni 🥺 merak etmeyin artık öyle olamyacak yani bahsettiğim durum devam etmezse. Sizi çok seviyorum, lütfen oy verin ayrıca beni başkalarınada önerebilirsiniz 😩 teşekkür ederim buraya kadar okuduğunuz için sizi seviyore 🖤✨