Forgive me ✔️

🥀23🥀 ~the end~

2 μήνες μετά

Κοιτούσα την οθόνη και προσπαθούσα να καταλάβω αν ειναι κορίτσι η αγόρι.
"Θα το μάθετε;"
"Ναι "
"Είναι... Κορίτσι" είπε και χαμογέλασα. Ένα μικρό κοριτσάκι.
"Ορίστε" είπε και μου έδωσε χαρτί.
"Πρέπει να προσέχει κάτι;"
"Όχι.. θα παίρνει μόνο αυτές τις βιταμίνες και όλα θα είναι εντάξει"
"Ευχαριστούμε" είπα και βγήκαμε έξω.
"Τι θέλουν τα κορίτσια μου;" Είπε και έβαλε τα χέρια του στην κοιλιά μου.

5 μήνες μετά

Άνοιξα τα μάτια μου και κοιταξα το ρολόι. Όχι σήμερα γλυκιά μου.  Πήρα τηλέφωνο τον Στέφανο και περίμενα.
"Εύα; Τι σημαίνει;"
"Στέφανε ξεκινά για το νοσοκομειο θα ξεκινήσω κι εγώ "
"Τι εννοείς; Πονάς ; Είσαι καλά"
"Πάρε τον Φιλιπ τηλέφωνο να έρθει από εδώ και ξεκινά" είπα και πήρα τηλέφωνο το ασθενοφόρο. Περίμενα και σε 10 λεπτά ήταν εδώ

"Βαθιές ανάσες γλυκιά μου "

(•••)

"Που είναι; Αααααα"
"Γλυκάκι μου ήρθε η ώρα"
"Όχι... Όχι χωρίς τον Στέφανο...αααα"
"Πρέπει να σπρώξεις" είπε και ξεκίνησα να σπρώχνω.
"Αααα... "
"Βάλε δύναμη γλυκιά μου"
"Δεν ... Δεν μπορώ" είπα και άφησα το σώμα μου να πέσει.
"Μπορείς " είπε και με σήκωσε.
"Εύα κοιτάμε" γύρισα το κεφάλι μου και τον κοίταξα.
"Σπρώξε " είπε και έσπρωξα.
"Μπορείς... " Είπε και μόλις άκουσα κλάμα άφησα το σώμα μου. Με πλησίασαν και μου την έδωσαν. Τον κοίταξα και τον φίλησα.
"Τα κατάφερες" είπα και χαμογέλασε.
"Δεν θα το έχανα με τίποτα στον κόσμο..."
"Όνομα;"
"Μιχαέλα" είπε και τον κοίταξα.
"Επίθετο"
"Στεργίου" είπε και πήραν την μικρή από τα χέρια μου.
"Μπράβο μικρή" είπε και τον αγκάλιασα.
"Νυστάζω" είπα και έκλεισα τα μάτια μου

(•••)

Ανοιξα τα μάτια μου και καθόταν πάνω από την μικρή.
"Μμμμ ωραία θέα" είπα και με κοίταξε. Άκουσα βήματα και ο Λουκάς μπήκε μέσα.
"Μαμα" είπε και ήρθε πάνω στο κρεβάτι και με αγκάλιασε.
"Που είναι ποτέ είναι;"είπε και ο Στέφανος την έφερε και κάθησε δίπλα μας.
"Ουαου"
"Αυτή είναι η Μιχαέλα" είπα και κοίταξα τον Φιλιπ στην πόρτα
"Τι;"
"Ναι"
"Αλήθεια;"
"Ναι"
"Σας ευχαριστώ" είπε και του χαμογέλασα. Άκουσα το κλάμα της μικρής και βγήκε έξω με τον Στέφανο και τον μικρό. Τάισα την μικρή και τους είπα να μπούνε.
"Σε ευχαριστώ" είπε ο Στέφανος και τον φίλησα

5 χρόνια

Φίλησα τον Στέφανο και άκουσα τις φωνές τους.
"Ιουυυ"
"Ιου;" Είπα και πέσαμε πάνω τους και τα γαργαλησαμε.  Πήρα την μικρή αγκαλιά και ξάπλωσα κάτω. Είχε τον Λουκά αγκαλιά και τους κοίταξα.
"Πάμε; Θα αργήσουμε" είπα και τους τράβηξα να σηκωθούν.
"Ναι μας περιμένει η Ελένη" είπε η Μιχαέλα και βγήκαμε από το σπίτι. 

(•••)

Έβαλα τα δώρα κάτω από το δέντρο και ξαναξαπλωσα στο κρεβάτι μου.
"Όλα εντάξει" έκλεισα τα μάτια μου και χώθηκα στην αγκαλιά του.
"Καληνύχτα μωρό μου" είπε και τον φίλησα απαλά.

Ήταν 7 το πρωί και άκουσα βήματα. Τον σκουντηξα και άκουσα την πόρτα να ανοίγει. Μπήκαν μέσα και πήδηξαν στο κρεβάτι.
"Ήρθε ήρθε ξυπνήστε" είπαν και μας τράβηξαν. Κατεβήκαμε κάτω μαζί τους και ανοίξαμε τα δώρα τους πήγανε στο δωμάτιο τους να παίξουν και τον κοίταξα.
"Τι;" Είπα και μου έδωσε ένα κουτάκι.
"Αυτό είναι δικό σου" είπε και το πήρα στα χέρια μου. Το άνοιξα και είχε μέσα ένα κλειδί.
"Στέφανε τι είναι αυτό;" Είπα και χαμογέλασε.
"Το σπίτι μίκραινε δεν νομίζεις;" Είπε και τον κοίταξα παράξενα.... Ξέρει;
"Στέφανε τι λες; Γιατί μίκραινε;" Είπα και μου έδωσε άλλο ένα κουτί.
"Άνοιξε το" είπε και το άνοιξα. Όχι.. πως το... Τον κοίταξα και δακρυσα.
"Πώς το.."
"Σε είδα να το κρύβεις στο συρτάρι" είπε και τον αγκάλιασα. Είδα τα μικρά να έρχονται πάνω μας και τα αγκάλιασα και τον κοίταξα.

20 χρόνια αργότερα

Λένε ότι μπορεί ποτέ να μην βρεις αυτό που ψάχνεις, ότι πρέπει να χαμηλώσεις τα στάνταρ σου. Εγώ πιστεύω ότι αξίζει να παλέψεις για ένα άτομο όσο πιο πολύ μπορείς.

Από την άλλη.. πως θα ξέρεις ότι είναι ο ένας; Εγώ πιστεύω ότι ' θα το καταλάβεις εκείνη τη στιγμή.
Ε λοιπόν εγώ νομίζω ότι υπάρχουν σημάδια.
1ον: αν ήξερε ότι κοντά σου ήταν καταστροφικός θα σε άφηνε μόνη σου.
2ον: ενθουσιάζεται με κάθε μικρή αλλαγή που θα γίνει είτε πάνω σου εειτε στη ζωή σου
3ον: σε υποστηρίζει σε κάθε απόφαση ακόμη κι αν πιστεύει το αντίθετο.

Άνοιξα την πόρτα του δωματίου μας και τον κοίταξα να δένει την γραβάτα του.
"Έτοιμος;"
"Ναι" είπε και τον φίλησα απαλά.
"Πάμε στην αποφοίτηση της κόρης μας λοιπόν" είπα και βγήκαμε απο το σπίτι τραβώντας τον. Με σταμάτησε και τον κοίταξα. Με τράβηξε πάνω του και με φίλησε έντονα.
"Σε αγαπάω"
"Σε αγαπάω" είπα πίσω και του χαμογέλασα

~The end