What About Love?

Chapter 1

Nandito ako ngayon sa lugar kung saan kami magkikita ng mga dati kong kaklase, Kung sang lugar na binago ako ng sobra, sa tapat ng school namin. Kanina pa tumatagaktak ang pawis ko sa sobrang init, sa sobrang kaba. Hindi ko alam kung ano yung nararamdaman ko na-eexcite? Kinakabahan? Natatakot? Nahihiya. Hay ewan!

Habang naghihintay ako. Nakita ko na si Lovely, sa wakas may kasama na ko. 

"Hoy babi! Ang taba mo pa rin! Dave to!" Nagulat siya nung nakita nya ko, nagulat siya kasi anlaki nga naman talaga ng pinagbago ko tumangkad ako at lumaki katawan ko at syempre pumogi. 

"Dabid, ikaw na ba yan? Ang panget mo pa rin pala." May matching na pag takip pa sa bibig niya, nakakaasar ganon pa rin siya. 

"Wow naman babi from you huh? Asan na ba sila may contact ka ba nila?" Sakto hawak nya naman yung phone nya sobrang tagal ko na kasing naghihintay dito mga isang oras na din. 

Pagkaharap nya sakin.. 

"O-M-G DABID! Si Jane.. Nagtext, she is on her way na. Wait, best are you ready now? Last week nagkita tayo, sabi mo you are still into her. So what will happen now?" Biglang napayuko ako sa sinabi nya.

Lovely is my well known bestfriend since we were on high school kasi walang babeng hindi ko nagiging crush na dumadaan sakin. She knows everything about me, ganun din naman ako. Alam nya kung ano yung gusto ko, naiintindihan nya ko. Kaso nawala sya ng 5 years, pumunta siya ng ibang bansa kaya naputol yung pagkakaibigan namin.

And she also knows who is Jane to me, who is Jane in my life. .

"Wala." Yan na lang yung nasabi ko habang nakatingin sa malayo. Hanggang ngayon kinakabahan pa rin ako.. Bumabalik lahat ng ala-ala. Ala-alang masaya pa kami na kahit kailanman hindi nabura sa isip ko. 5 years na ang nakakalipas, I admit it hindi pa rin ako nakakaget-over sa kanya, saming dalawa. I still believe that we deserve a second chance

"Dave, look at me. Naiintindihan kita. Basta pag kailangan mo ng kausap or whatsoever lumapit ka agad sakin mamaya ha. Marami pala kasabay si Jane baka siguro pagdating nila pumasok na tayo sa loob." Di na ko nagsalita, tumango na lang ako sa kanya. Buti na lang talaga anjan si Babi. Kung wala baka mahimatay ako dito.

Naupo kami ni Babi sa bench. Kung saa'y yung tapat naman is yung school namin dati. Sa Paranaque Community School. PCS, habang tinitignan ko bumabalik ang lahat. Kung pano ako nag-bago, pano ako namulat sa katotohanan. Dito sa paaralan na to andaming nangyari kaya hindi ko malilimutan kailanman.