Feng Yin Tian Xia မြန်မာဘာသာပြန် စဆုံး

အပိုင်း (၄၂) ချစ်လား မချစ်ဘူးလား

အပိုင်း (၄၂) ချစ်လား မချစ်ဘူးလား?

ရုတ်တရက်ကြီး မောင်းသံတွေ ရပ်တန့်သွားပြီး အသံတစ်သံမှ မကြားရတော့ဘူး။ လူတိုင်းက ဟွားကျူ့ယွီကို တောအုပ်အလယ်မှာ ပွင့်လန်းနေသည့်ပန်းတစ်ပွင့်ကဲ့သို့ တိတ်တိတ်လေး စူးစိုက်ကြည့်လာကြသည်။ စူးစမ်းသည့်မျက်လုံးမျိုးစုံနှင့် လေ့လာကြည့်ရှုခံရတာဟာ သူမ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်နေသည့်အရာတစ်ခု ဖြစ်လို့နေပါပြီ။ သူမ တည်ငြိမ်နေပုံပေါ်ပေမဲ့ မျက်ဝန်းတစ်စုံဟာ အနည်းငယ် ကျဉ်းမြောင်းသွား၏။

ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ?

ဘေးပတ်လည်ကြည့်လိုက်တော့ သူမရဲ့နံဘေးမှာ ဟွေရွှယ်တစ်ယောက်ပဲရှိတယ်။

အခုချိန်ထိတောင်မှ ရှောင်ယင်နဲ့ သူမ,တစ်ခါမှမမြင်ဖူးခဲ့သည့် သုန်းချန်ကျင်းတစ်ယောက်ဟာ သူမကို နှင်းကြာပန်းလက်ဆောင်ပေးလိမ့်မယ်လို့ မယုံကြည်သေးဘူး၊ မြက်ခင်းစိမ်းပြင်ဒေသမှာ အနောက်ရပ်မှ နေမထွက်လာမချင်းပေါ့။ ဒါကြောင့် သူတို့ဟာ ဟွေရွှယ်ကို လက်ဆောင်ပေးချင်တာပဲ ဖြစ်ရမယ်။

ဟွေရွှယ်က ရှောင်ယင်၏ကိုယ်ရံတော်လေးပါးထဲကတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ပင်တိုင်စံအစေခံမလေးတစ်ယောက်တောင် ဖြစ်သေးသည်။ သူမက အတော်လေးလှပပြီး တွေးတောချင့်ချိန်တတ်တယ်၊ ရှောင်ယင်၏နံဘေးမှာ နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် ရှိနေခဲ့တာမို့ သူ့ရဲ့ယုံကြည်မှုအလုံးစုံကို ရရှိပြီးဖြစ်လောက်တယ်။ ရှောင်ယင် ဟွေရွှယ်ကို နှင်းကြာပန်းပေးတာဟာ အံ့သြစရာမရှိပေမဲ့ ကံမကောင်းစွာနဲ့ ဟွေရွှယ်ချစ်မြတ်နိုးနေရတဲ့သူက လျှိုဖုန်းဖြစ်နေတော့သည်။

နောက်ပြီး သုန်းချန်ကျင်းဟာလည်း ဟွေရွှယ်ကို ယခင်ကတွေ့မြင်ခဲ့ဖူးပြီး ကြိုက်နှစ်သက်နေတာ ဖြစ်လောက်တယ်။

ဒီလိုမျိုး တွေးတောပြီး ဟွားကျူ့ယွီ ဟွေရွှယ်ဆီအကြည့်ရောက်သွားပေမဲ့ ဟွေရွှယ်ကလည်း သူမကို ပြန်ကြည့်နေခဲ့ပြီး၊ သူမ၏မျက်ဝန်းတစ်စုံမှာ "အထင်ကြီးလေးစားမှု"ဟူသည့်စကားလုံးတစ်လုံးက ထင်ရှားပြတ်သားနေတော့သည်။

"ဆက်ကြည့်နေစရာမလိုတော့ဘူး ဒီနှင်းကြာပန်းက သူမအတွက်မဟုတ်ဘူး!" အပေါ်ဖက်မှ လေးနက်သောအသံဖြင့် ရှောင်ယင် ခိုင်မာစွာဆိုလာခဲ့သည်။