Bad Boy, Good Lips

Hoofdstuk 16

Aangekomen op school nam ik buiten plaats op een bankje. Nog helemaal alleen. Ik haalde een pakje sigaretten uit mijn tas en daaruit haalde ik een sigaret die ik vervolgens aanstak. Een aantal minuten later kwam Lisa daaraan op haar scooter en kwam naast me zitten.

Een sigaret verder besloten we naar binnen te lopen. Ik keek nog even achter me en verbaasde mezelf dat ik Liam nog niet gezien had.

We waren 15 meter verwijderd van de deur en daar kwam Liam uit. Zat hij nou te wachten totdat ik naar binnen liep?

"Jo" bracht hij uit toen hij langs me liep.
Wat was dit. Was dit alles.

Ik weet niet hoe maar Thom voelde als mijn enige uitweg. Gelijk nadat ik binnen plaatsnam in de aula besloot ik hem weer te appen over wat er zojuist gebeurt was. Hoe kon dit. Ik voelde me gebroken. Ik kon het allemaal even niet meer aanhoren bah.

Maar niet alles gaat zoals je wilt. Ik zat alweer bij wiskunde met een Joost voor me en een Joost achter me. Schuinachter me zat een jongen die ik eerder ook wel leuk vond maar ik geen kans bij maakte omdat de meiden bijna voor hem in de rij staan. Maar iedere keer als ik weer contact met hem maak lijkt het gevoel terug te komen. Maar zo snel als het er is, gaat het ook weer weg. 

Joost die voor me zat haalde me uit mijn gedachtes en bestudeerde mijn gebroken gezicht. Ik probeerde zijn zoekende gezicht te ontwijken maar het was alweer te laat.

'Hoe gaat het met Liam, Naomi?'

Bedankt Joost, net wat ik nodig had.

Voor een langere tijd bleef ik stil. De 4 personen waar ik door omringt was keken me vol verwachting aan tot ik ging antwoorden. Maar de druk was zo erg dat ik bijna begon te huilen. Hoe kon ik hier mezelf nou overheen praten? Niet. Daar was ik al snel genoeg achter gekomen.

Mat prikkende tranen in mijn ogen keek ik iedereen één voor één aan. 'Ik weet het niet' Bracht ik uit.

'Hebben jullie ruzie?' Vroeg Joost. 

'Soort van' Antwoorde ik daarop.

De 4 gezichten zaten me aan te kijken alsof het raar was om ruzie met iemand te hebben. Natuurlijk had ik niet echt ruzie met Liam maar voor mij voelde het wel zo en wilde ik het ergens ook. Alleen maar door die slet van een Nathalee. Ik was echt boos. Zo boos dat ik me niet goed kon concentreren op mijn werk en ik gewoon hoofdpijn kreeg van het idee van Liam en Nathalee samen.

'Hoe komt het?' vroeg Joost waardoor hij me weer uit mijn gedachten haalde.

Ik haalde mijn schouders op. Ik wist wel hoe het kwam maar als ik het nu vertelde zou ik hoe dan ook gaan huilen en dat wil ik niet. Ik wil mijn zwakte niet accepteren. 

'Dus je weet niet hoezo je ruzie hebt?' Ging hij verder.

'Jawel..' gaf ik uiteindelijk toe. 'Maar ik wil er nu niet over praten anders ga ik huilen en dat wil ik niet.'

Joost keek bezorgt maar draaide zich weer terug naar zijn werk. Maar nog geen drie minuten later probeerde hij het dan vervolgens weer.

'Hoe komt het dan?'

Joost die achter mij zat keek al boos op dat hij het niet nog eens moest gaan vragen en verdedigde me. 

'Dat gaat ze nu toch niet vertellen zegt ze net.' sprak hij lichtelijk geërgerd.

'Oh ja oké, is goed. Ik begrijp het, nu zal ik stoppen.' Sprak Joost snel.

'Nee, nee maakt niet uit. Ik wil het graag vertellen..' Sprak ik uiteindelijk en alle vier de gezichten keken me weer nieuwschierig aan. Dus zo begon ik aan het lange verhaal stukje voor stukje met ieder detail. Maar Thom heb ik niet genoemt. Want als ze daar iets van te weten zouden komen zouden ze daarmee weer verder gaan en dat was ook niet wat ik wilde. 

Na ongeveer een kwartier gepraat te hebben over mijn zorgen maakte ik een einde aan het verhaal, ook omdat de bel al bijna ging en we eindelijk pauze hadden. Dan kon ik eindelijk even naar buiten de buitenlucht inademen en mijn stress wegroken. Precies wat ik nodig had nu. Maar toen ik mijn spullen had gepakt, opstond en me om wilde draaien om mijn tas te pakken zag ik dat de gezichten  nogsteeds mijn kant opkeken. Bezorgde gezichten die verlangen naar meer. Maar ik had niks meer te zeggen en dat maakte ik ze duidelijk ook. Met tranen in mijn ogen draaide ik me om en liep zo snel als ik kon naar de deur. Net toen ik bij de deur stond ging de bel die de pauze officieel verklaarde. De deur werd geopend en snel liep ik de gang op, opweg naar de andere kant van de school waar mijn kluisje zich bevindt. 

Aangekomen bij mijn kluisje pakte ik zo snel als ik kon met trillende handen mijn kluissleutel en draaide mijn kluis open. Ik pakte mijn jas eruit en legde die even op de grond. Mijn boeken van de eerste drie uur legde ik in mijn kluis en draaide mijn kluis vervolgens op slot. Daarna liep ik naar buiten en trok ik mijn jas aan. De wind die in mijn gezicht kwam, heerlijk.

Aangekomen bij het rokershok ging ik naast een vriend zitten die nog van  niks wist. Houden zo. Met een geacteerde lach op mijn gezicht ging ik een gesprek met hem aan. Ik zag Liam het rokershok binnenkomen en ik draaide mijn hoofd snel weg. In de hoop dat hij niet hier kwam zitten.

Ik genoot echt van dit weer. Perfect. Er was eigenlijk helemaal geen jas nodig voor dit weer en besloot ik deze uit te doen. Ik had mijn sigaret al even op maar bleef zoals gewoonlijk nog even buiten zitten voor een frisse neus. Zo was ik eenmaal. Ik keek even om mij heen en zag Liam niet meer. Hoe kon hij nou al weg zijn? Hij rookt nog niet eens zo snel. Maar overal waar ik keek was hij niet. Ik pakte mijn telefoon en zag dat de bel over zes minuten ging. Nog even kon ik dus wel buiten zitten. Maar tot mijn verbazing zag ik daar Liam langs lopen. Om het rokershok heen met een jongen uit zijn klas en twee meisjes uit zijn klas. Twee grote aandachts hoeren. Oh nee he. Niet nog een aantal. Hier had ik echt geen zin in. Ik voelde mezelf breken maar wist dat ik er niks meer aan kon veranderen. 

Ik staarde heel erg vooruit en dat merkte ik pas toen Kimberly naar me toe kwam. 'Ga je mee naar binnen?' Vroeg ze. Ik schrok en keek snel op mijn telefoon. Nog twee minuten tot de bel ging. Ik knikte en stond op. Samen verlaatte we het rokershok opweg naar binnen.