The unmated wolf

Het compromis 🌶🌶

Rosa

"Leg me nog eens uit waarom dit ook alweer moet gebeuren?" Vroeg mijn vader. Hij probeerde zijn bezorgdheid in zijn stem niet eens te verbergen.

"We hebben het hier over gehad, Peter." Mijn moeder zuchtte. "De Alpha kan Rosa's mate niet zijn als we haar hier vasthouden. Ze heb ademruimte nodig."

"We weten niet of hij mijn mate is." Corrigeerde ik haar.

Mijn moeders woordkeuze was uitermate ironisch aangezien ik waarschijnlijk veel minder ademruimte krijg bij Aiden's huis als hier.

Papa trok me in een berenknuffel. "Ik weet dat je moet uitzoeken of hij je mate is of niet, maar dat betekend niet dat ik me veel zorgen ga maken om mijn kleine meid, ik had liever dat je nog even hier bleef."

Hoe meer ik erover nadacht, hoe meer ik wist dat dit iets was wat ik moest doen, of ik het nou wilde of niet. Ik zou anders nooit te weten komen of Aiden en ik daadwerkelijk wat kunnen worden als ik hem niet de kans geef. Ondanks dat ik me twijfels had over zijn intenties.

Ik gaf alle twee mijn ouders een stevige knuffel "jullie hoeven je geen zorgen over mij te maken, dat beloof ik."

"Ja natuurlijk... Je kan dit makkelijk aan." Zei mama, die in tranen uitbarstte. "Mijn jongste en laatste dochter verlaat het huis. Jullie worden zo snel groot!"

Ik weet nog hoe mijn ouders deden toen Annika uit huis ging. Het was exact hetzelfde. Ondanks dat Annika hun bloedeigen dochter was en ik geadopteerd was, maakte het ze geen drol uit.

Ik hou daardoor alleen maar meer van ze. Ik ga ze missen. Biologische ouders of niet, ze waren mijn ouders. En misschien was mijn moeder wel een beetje over dramatisch, maar nu, waardeerde ik het wel.

"Ik kom binnenkort langs, relax" zei ik. Ik knuffelde ze nog een laatste keer. Mijn moeders knuffel was een beetje te hard om comfortabel te zijn.

Gelukkig toeterde een auto buiten, die zorgde voor een uitweg.

"Dat is vast mijn taxi! Ik moet gaan, maar ik hou super veel van jullie! Schreeuwde ik toen ik de deur uit liep.

Buiten, was Ivan op me aan het wachten. Hij had een bijna verdachte grijns op zijn gezicht staan. Hij pakte mijn beide koffers op en legde ze in de kofferbak terwijl ik al op de bijrijdersstoel zat.

Ivan stapte in de auto en startte hem alsof hij een badboy was die voor een lol ritje zou gaan. Hoewel ik het zeer betwijfelde of dit een leuke rit zou worden.

We reden lang in een ongemakkelijke stilte, totdat Ivan uiteindelijk zijn hoofd naar mij toe draaide.

"Het is fijn om je eindelijk officieel te ontmoeten, Rosa Annabel Maan." Zei hij met die vage grijns. "Ik ben Ivan Smith, de Beta van de East Coast Pack."

"Ja, dat weet ik." Antwoordde ik, nog steeds proberend om hem af te lezen. "Het voelt vast goed om gekozen te zijn voor die positie."

"Het moet vast ook goed voelen om in jouw positie te staan." Zei hij op een aanvallende toon. "Dus als we hier dan toch zijn, waarom vertel je me niet hoe je het heb geflikt?"

"Pardon?" Ik wist dat er iets niet klopte aan die grijns van hem.

"Wees niet verlegen." Het sarcasme droop nu van zijn stem. "Je moet me je techniek uitleggen. Hoe heb je de Alpha in de maling genomen en hem zo ver gekregen om jouw te marken?"