Marzenia nie do wyrzucenia tylko do spełnienia

Rozdział 11 "Pierwszy dzień w obozie"

Gdy tylko dojechaliśmy zostaliśmy zapoznani z 3 pracującymi tam lekarzami i 5 dotychczasowymi pacjętami. Odstawiliśmy konie do stajni i nakarmiliśmy je. Lekarze pracujący w obozie byli w większości Ukraińcami. Moją opiekunką była doktor Kejt. Była wysoką blondynką. Byłam czyms w rodzaju jej pielengniarki. Oprócz niej była doktot Alma opiekunka Tris, dr. Viki opiekunka Rue i doktor Stefan opiekun Erica. Wszyscy byli mili, powazni i dosc sympatyczni. Alex i Camel byli odpowiedzialni za dowozenie nam poszkodowanych. Gdy już wszyscy mniej więcej się znaliśmy pokazano nam obóz. składał się z 6 dużych namiotów. Łazienki, Kuchni, Sypialni kobiet, sypialni mężczyzn, stajni i szpitala.Ja obie panie doktor, tris i rue miałyśmy mieszkać w namiocie nad samą rzeką. Koła nas po prawej stronie stał namiot Alex, Camela Etica i dr Stefana. Na przeciwko nas była kuchnia i łazienka. Za naszymi namiotami znajdował się szpital i kuchnia. Pokazano nam szpital z 5 pacjętami. Już jutro mieli oni wracac na front. Przyy wejściu do dyżurki wisiała tablica dyżurów nocnych i kuchennych oraz rozkład sprzątania. Byłam wpisana codziennie od 1 do 4 w nocy na dyżur w szpitalu z Ericiem. Gotowałam w środy, niedziele i czwartki z Ericiem, a sprzątałam co sobotę z Ericiem i Alex. Dziś był poniedziałek. Poszliśmy się rozpakować i pościelić nasze kuszetki, a Alex i Rue poszły do kuchni przygotować nam kolację. Gdy już się ogarnelićmy poszliśmy do szpitala podać pacjętom leki i zmienić opatrunki. Wysłuchałam dziś wiele niesamowitych historii. Nie wiem jak ludzie po przezyciu czegoś takiego moga wrocic do normalnego zycia. Po skończonej pracy poszłam się przebrac i polozylam się. Nie spałam. Nie mogłam przestać myśleć o mojej rodzinie. Dopiero teraz zrozumiałam co ona dla mnie znaczy. Za jakieś 2 godziny zaczynam warte. Boję się, że już nigdy nie zobacze tych wszystkich ludzi którzy są dla mnie tam warzni...