love knows no obstacles.

Bölüm 4

"Arkanı toparlamaya çalıştıkça, sen daha kötü şeyler yapıyorsun."

Annesinin kendisine ikaz da bulunduğu şeyleri dinlemekten bunalmıştı Wilhelm bu sefer yine ne suç işlemişti ki?

Alt tarafı August'un yüzünü darp edebilmişti tabii ki kavga karşılıksız değildi.

Daha fazla kendini ciddi tutamadı Wilhelm alayca bir gülüş sergiledi annesine.

"Gerçekten mi, Wilhelm gerçekten mi?" Wilhelm gülmeyi kesip ciddi oldu tekrar.

"Üzgünüm anne ama, o bunu çoktan hak etmişti." Kadın anlayabiliyordu ama Simon ile oğlu Wilhelm'in geleceği yoktu.

Bu yönden elinden geldiği şekilde ikisini ayır planı yaptı. "Sömestr tatilini iyi değerlendireceksin, ders dışında hiç bir şeyle seni görmeyeceğim telefon yok."

Wilhelm annesinin katı kurallarına ses çıkartsa bile fikrinden döndüremezdi. "Tamam elimden, geldiği şekilde halledeceğim."

Bu kelimesinden sonra yol boyunca annesiyle beraber sustular. "Babana Simon denilen şahısla ilgili bir şey demedim."

Wilhelm burukça gülümsedi ve dişlerinin arasından şu kelimeler döküldü. "Zaten o homofobik bilmemesi isabet olur."

Gülmesi yarı da kesildi omzuna dokunulan elle. "Hoş geldin oğlum." Ağabeyi Erik öldüğünden beri ailesi ilk kez bu kadar ılımlıydılar.

Annesi her zaman ılımlıydı ama babası bu kadar şevkat gösterisi kendisine hiç bir zaman yapmamıştı.

Bu onu her ne kadar üzse de eskisi gibi harap etmiyordu. "Hoş buldum baba."

Tekrar sahte gülümsemesini takındı yüzüne ve yanlarından ayrılıp odasına geçince.

Yüzündeki gülümseme aniden soldu. "Şu an ne yapıyorsun Simon, benim seni özlediğim gibi sen de beni özlüyor musun?"

Kapı tıklatılınca irkildi ve düşüncelerinden sıyrılmıştı. "Wilhelm misafirimiz var, gelir misin buraya."

Gergin bir şekilde ayaklandı ve kapının kulpunu kendine doğru çekip açtı.

Kendisini annesi ve babası yanında duran Felice'i gördü. "Felice.."

Felice gülümsedi ve elini saçlarına götürüp düzeltti. "Selam, Wilhelm böyle geldiğim için üzgünüm."

Wilhelm annesi gülmüştü ve Felice'i zorla masaya oturttu. "Hoş geldin, sadece böyle beklemiyordum."

Annesi hemen kendisinden sonra söze atıldı. "Felice canım çok güzelleşmişsin bayıldım bu haline."

Felice gülümsedi mahcup bir halde. "Teşekkür ederim efendim o sizin iyiliğinizin güzelliği."

Annesi ve Felice babası gülüşüp sohbet ettiler Wilhelm arada sırada konuşmalara katıldı.

Çünkü aklı yemek yerken Simon'a kaymıştı.