delinquent: jeon jungkook

4ᴮᵒʸ ʷⁱᵗʰ ᵃ ʰᵃᵈ

3 Ay Önce

Parti günü,

"Biz hata yaptık.. Biz oradan ayrılmamalıydık.."

Stresten tırnaklarımı yemeye başladığımı yeni fark etmiştim. Ayakta dolanıp duruyordum. Kendimi çok savunmasız ve suçlu hissediyordum. Tek bildiğim şey hata yaptığımızdı.

Mark elindeki sıcak kahveyi elime tutuşturup kendini koltuğa attı. Üstündeki kıyafetlerden bir hışımla kurtuldu. Ev buz gibiydi ama sadece altı kalacak şekilde tamamen üstünden kurtulmuştu.

Şu an ben de aynısını yapmak istiyordum. Üstümüzdeki partide giydiğimiz kıyafetleri yakıp atmak istiyordum hatta..

Mark'ın yanına oturdum endişeyle. Saçlarını karıştırıp gayet sakin bir şekilde esniyordu, belki de birazdan uyuyacaktı.

"Mark biz hata yaptık."

Esnemesi yarıda kalmıştı yine de şaşırmamıştı. Tekrar ettim iyice idrak etmesi için.

"Biz seni dinleyerek hata yaptık. Neden oradan ayrıldık ki?"

Sıkılmış bir ifadeye büründü. Ellerini başının arkasına koyup koltukta arkasına yaslandı. Ayaklarını kucağıma uzattı rahatça.

"Ayrılmasaydık sabaha kadar orada tutacaklardı bizi haberin var mı?"

Sinirle kucağımdaki ayaklarını ittirip konuştum. "Gerizekalı, birisi ölmüş dediler. Sen ne dediğinin farkında mısın?"

İçeriden gelen Sungchan'a baktım. O da en az benim kadar korkmuştu, biliyordum. Suratı hiç iyi gözükmüyordu. Tam ona iyi olup olmadığını soracağım sırada Mark benden önce konuştu.

"Siktir!!"

Korkup ona baktım. Deli gibi koltuğun her yerini aramaya başlamıştı. Hızlıca ayağa kalktı ve evde tur attı. Bir şey arıyormuş gibiydi.

"Gözlüğüm yok! O gözlük benden pahalıydı, babam beni öldürecek." kendi kendine söylenip duruyordu.

Bu durumda gözlüğünü düşünebilmesi gerçekten inanılmazdı. Resmen evde birisinin öldüğünü söylemişlerdi ve o anlık dalgınlığımla Mark'ı dinleyip olay yerinden kaçmış gibi olmuştuk.. Tanrım.. Ya kaçtık diye bizden şüphelenirlerse?

Başım ağrımaya başlamıştı. Sungchan'a baktığımda o da dalmış gitmişti. Benim kadar şaşkındı ve iyi değildi. Yüzü bembeyazdı.

"Gözlüğümü masada bıraktım."

Mark olduğu yerde öylece durup bana baktı. O an resmen korktuğum başıma gelmiş gibi hissetmiştim.

"Hei, gözlüğümü bulurlarsa biz bittik!"

Heyecanla konuşması beni de tedirgin etmişti. "Ne yapmamı bekliyorsun Mark! Senin yüzünden zaten şüpheli duruma düştük!"

Kafasını hayır anlamında salladı ve sanki kendi kafasına kararını vermiş gibi ayakkabılarını giymeye başlamıştı. Kaşlarımı çattım.