Aldığım nefesler daha ciğerlerime ulaşmadan, geri dışarıya veriyordum. Boş ve tenha sokaklarda, arkama bile bakmadan koşmaya başladım.
"KAÇMA!" Arkamdan polislerin bağrışlarını duyuyordum. Sağ tarafa döndükten sonra, duvarın dibine sindim.
Elimdeki...
Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatmayı unutmayalım.
Kırmızı kalplerinizi bu satıra doldurabilirsiniz.
Keyifli okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2.BÖLÜM: TOPLANTI
Kalbim, bir kuşun kanat çırpışı gibi atıyordu. Kanım çekilmiş, parmaklarım buz gibi olmuştu. Alphan işret ve orta parmağını birleştirdi ve adamına gel işareti yaptı. Şu anda bittim, ciddi anlamda bittim. Kaçacak delik aramam lazım yoksa beni o deliğin en kuytu köşesine kapatıp gideceklerdi.
"Çalışan odasında bulduk, efendim."
Yalaka it.
Etrafımızı adamlar kaplamaya başlamıştı. Mantıklı düşünmem gerekiyor. Ne yapıp, edip o çantayı kurtarmalıyım. Yoksa, başım fena bir şekilde belaya girer. Çantayı masaya koydular. Alphan yaka kartıma kısa bir bakış attıktan sonra çantaya çevirdi bakışlarını.
"Neden her gördüğünüz şeyi karıştırıyorsunuz?" dedi Alphan sinirli bir ses tonu ile. Bakışlarım sürekli çantadaydı.
"Alphan bey, biz öyle yüklü miktar parayı çalışanların odasında bulunca getirmek istedik." Gözlerimi büyük bir sinirle devirdim. Alphan bu göz devirişimi görmüştü. Kaşları havaya kalktı.
"Bu çanta kimin?" dedi Alphan.
Celladının.
Salın çantamı. İçinde bir şey yok. Tamam var.
Sessiz bir şekilde yutkundum. Gerilim dolu anların bir tanesini şu anda yaşıyorum. Eğer benim olduğunu söylersem, çok büyük yalancılık olur. Ama doğru bir şey. Şu bulan adamın parmaklarını tek tek sökmek vardı.
"Şampiyon sakin. O adam bizi tek hamlede söker."
İç sesimin dediği şeye gözlerimi devirdim. Bu çırpı bacak mı beni alt edecek?
"Göster o zaman. Ne oldu yemedi değil mi?"
"Siktir git!" dediğim an herkesin yüzü bana döndü. Al işte bir rezillik daha. Hep o iç ses yüzünden. "Yani size demedim." dedim Alphan konuşmaya başladı.
"Dağılın." dedi bende gitmek için adımı mı attım fakat işaret parmağıyla beni gösterdi.
"Sen hariç."
Saçlarım boynumu kaşındırmaya başlayınca, geriye doğru itekledim. Alphan'ın adamları dağılmaya başlayınca yine baş başa kaldık. Dikkat çekmemeye özen gösterdim. Bu adamın benimle problemi tam olarak neydi?
"Çantayı ne yapacaksınız, Alphan bey?" Alphan, çantaya kısa bir bakış atıp bana döndü. Gözlerini kısarak suratıma baktı. Bu bakışlar neden bana tanıdık geliyor.
