De Zilveren Elf

Hoofdstuk 2 Het weeshuis

Tommy schrok toen hij bijna van een tak afgleed, maar toch kon hij weer houvast vinden. Hij klom alsof er niks was geweest verder in deze oude berk boven op de heuvel. Hier ging hij altijd naartoe als hij weer moest denken aan zijn vader, Henk de Grote. Hij kon ver kijken in bijna alle richtingen, maar voor hem was er maar een plek waar hij aan dacht. Aan de rand van het Vronkelmeer, bij de derde rots in de zesde rij. Precies daar, zelfs erop was zijn vader gestorven als een dappere strijder, hij wou enkel sterven op het slagveld. Lang geleden was er een Héél groot land genaamd organwik, geregeerd door de broers Gorgarath en Drenkor. Alles ging goed de landbouw had goede oogsten, de mensen waren rijk door de handel en er werden grote paleizen gebouwd. Maar terwijl Drenkor alle aandacht kreeg zat Gorgarath altijd geheimzinnige plannetjes in zijn kantoor uit te voeren. Op een dag werd het hem te veel, Gorgarath sloot de poorten en maakte zijn leger klaar voor de aanval. Maar een spion genaamd de zilveren arend ontdekte het en vertelde het aan Drenkor. Die bereide zich op de tegenaanval terwijl Gorgarath niks door had. Een lange stille tijd ging voorbij tot op een bewolkte dag Drenkor het te lang vond duren en ging aanvallen. Henk de grote was een van de legeraanvoerders, de timing was precies goed want Gorgarath was nog bezig meet bedenken hoe hij kon aanvallen en had nog niet aan de verdediging gedacht. Maar had het wel snel door. Er volgde een heldhaftige slag waarbij velen waren gesneuveld onder andere Henk, maar toch is de slag gewonnen.Maar toch maken nog veel mensen zich zorgen over de terugkeer van Gorgarath. Telkens opnieuw worden er troepen gestuurd naar de eeuwige bergen maar nog nooit is er ook maar een soldaat teruggekomen.