Hoodstuk 6 De test

29 4 0
                                    

Toen hij bij de bibliotheek was bedacht hij zich dat de zilveren arend hem niet had verteld waar in de bibliotheek, en aangezien hij zich altijd verborg zou Tommy wel een poosje bezig zijn hem te vinden. Juist toen hij dat dacht werd hij bij zijn nekvel gegrepen en de schaduw in getrokken. De zilveren arend stond gewoon naast hem! Oké, we moeten zachtjes zijn want dat word meteen een test om te kijken of je een geschikte leerling bent. De zilveren arend glipte de verder de schaduw in, en fluisterde: ik ontmoet je weer achter in het kasteel naast de grote mark achter de boom. Ondanks het korte gesprek wist Tommy meteen dat hij moest beginnen. Hij liep door de achterste rijen van de boekenkasten langs vanwege de schaduw en dat het daar vaak leeg was. Hij liep zo stil (zelfs stiller) dan een muis door de bibliotheek heen. Eindelijk! Hij was bij de ingang. Maar nu komt het moeilijkste stuk, de straat! Hij glipte achter de deur en drukte zich naar boven tussen twee grote pilaren. Hij stak zijn hoofd over de deur heen Vanaf hier kon hij ver kijken over de vesting maar tegelijkertijd meteen zijn hoofd wegtrekken zodat niemand hem zag. Zo bleef hij een tijdje zitten, hij deed dat om te kijken hoe hij kon lopen. Maar hij amuseerde zich ondertussen ook door naar de karren en mensen te kijken die daar beneden als mieren rondlopen en rijden. Toen zag hij een stukje verderop een donkere steeg waar de hele tijd nog niemand langs was gelopen. Dat leek hem wel een goede straat om langs te gaan. Tommy liet zich langzaam naar beneden glijden en sprong daarna behendig met een zachte plof op de grond. Hij keek om de deur heen en zag niemand lopen. Nu moest hij ongezien naar die straat toe komen. Tommy gebruikte de andere pilaren als camouflage, toen hij bij de laatste was keek hij om zich heen en rolde achter een kar. Daarna liep hij achter een groot schilderij langs. Vervolgens kwam hij bij de steeg die hij had gezien, van bovenaf zag het er anders uit als nu. Maar het was er wel even stil. Hij drukte zich tegen de muur en ging langzaam de steeg door. Hij had geluk want de straat eindigde aan de kant van de boom. Hij snelde ernaartoe en klom erin.

De Zilveren ElfWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu