love knows no obstacles.

Bölüm 7

"Yapamıyorum iyi olmaya, çalıştıkça yapamıyorum."

Simon ellerini gözlerinden çekip hıçkırıklarıyla savaşmaya devam etti.

Eline telefonunu alıp hiç düşünmeden arayabileceğini düşünüyordu.

Ama Wilhelm'i tekrar kaybetmeye göze almak istememişti.

Ağlamasını durduran bir şey olmuştu kapı çaldı ve ayaklanıp çalan kapının kulpunu tutup kendisine doğru çekti.

"Sen.." Diyerek kalmıştı Wilhelm gülümseyerek sırt çantasını sırtına iyice yerleştirdi.

"Evet ben." Diyerek Simon'u onayladı. "Ne işin var burada, neden geldin?"

Wilhelm üzgün suratıyla Simon'u süzdü. "Sana yazdıklarımda ciddiydim Simon."

Simon şok içerisinde kapıdan çekilip içeriye girmesine yardımcı oldu.

İçeri girdiğinde Wilhelm ilk önce odaya göz ucuyla bakıp. "Ailene haber vermeden, benimle gelir miydin?"

Simon gözleri dolu bir şekilde kafasıyla onayladı ve birbirilerine sarılıp öpüştüler.

"Simon kalk uyanma vakti." Rüyada gördüğü şeyler şu anki gözlerine de yansımıştı yaşlar.

"Kalktım anne.." Diyerek ofladı ve üzerindeki yorganı çekti.

****

"Babanla beni aramaktan sakın çekinme Wilhelm." Wilhelm başıyla onayladı ve güzelce gülümsedi.

"Tabii." Annesi Wilhelm'i kucaklayıp bıraktı. "Olay çıkarmanı istemiyorum, her şeyi sorunsuzca hallet."

Wilhelm başıyla onayladı annesini ve içeriye girdi. "Wilhelm.." Diyerek konuştu August.

"Gözüme gözükme demiştim sana." August tek bir kelime söyleyemeden Wilhelm yanından hızlı bir şekilde yürüyüp gitti.