Acele etmemiz gerekiyordu.Aymira'yı buradan çıkarabilmemiz için acele etmeliydik.Ama ben ne Sungur'u görebiliyordum ne de Arem'i.
Arkamdan bana seslenen Vera'nın sesiyle oraya doğru döndüm.
"Mehir!Almina yaralı ve Risna yüzünden koruduğun zihnini açman gerek!Aremle Sungur'u bulmalıyız!"
Vera'nın haklı olmasına karşı benim Risna'yı ne kadar sevsemde üzerimdeki etkisi beni fazlasıyla geriyordu.İki seçeneğim vardı.
Ya zihnimi açacak Sungurla iletişime geçecektim,
ya da Sahya'nın muhafızlarının bizi öldürmesine izin verecektim.
Araf'ın bir Maranını daha kaybetmeye lüksü yoktu o yüzden ne olursa olsun Aymira'yı burdan çıkarmalıydım.Beni alabilirlerdi sorun değildi ama diğerlerini kurtarmalıydım.Gerekirse ölmeye and içmiştim bu işe başlarken.
Ben düşüncelerimle boğuşurken Vera sürükleyerek Almina'yı getirmiş ve Aymira'nın yanına oturmuştu.Almina usulca ikizinin elini tutarak kendinde kalan son gücünü ona verdi.
Aymira uzun süren sessizliğini bozmuş,soğuk gözlerle bana bakarak konuşmuştu.
"Mehir Sungurları bulun ve burdan gidin.Sahya'nın istediği zaten benim."
Sinirlenerek sözünü kesip ben konuşmaya başladım.
"İstediği sen değilsin senin ölün.Senin maran olan o ruhun.Biz buraya seni bırakmaya gelmedik.O salak saçma düşünceyi at zihninden."
Vera'ya dönerek konuşmama devam ettim.
"Obsidyenlerin yanında olduğunu söyle lütfen."
Vera beni onaylayarak pantolonunun herhangi bi' cebinden taşları çıkardı ve etrafıma dizdi.
"Tempus ad ortum, pro anima." *
Zihnimin kalkanlarını kaldırıp gözlerimi kapattım.Zihnimde oluşan haritada Sungur ve Arem'i arayıp ulaşmaya çalıştım.Ne kadar etrafım obsidyenle çevrili olsa da Risna her yerden bana ulaşabilirdi o yüzden acele etmem gerekiyordu.
"Mehir!Mehir!Lütfen duyman gerekiyor beni!Sungur yaralı durumu hiç iyi değil!Almina'nın bilekliği kararmaya başlıyor büyük ihtimalle o da yaralı!"
"Arem Araf'a dönmeliyiz.Kızlar benimle.Olduğum yeri gör acele etmemiz lazım!"
"Görüyorum,acele ediyorum ilerleyin.Muhafızlar arkanızda.Kapıyı aç ben sana yetişeceğim."
Diyalog biter bitmez gözlerimi açtım karşımda Risna'nın silüetini görmemle zihnimin kalkanlarını geri indirdim.Vera ve Aymira obsidyenleri aktifleştirip elime tutuşturdu.
Almina'nın bir koluna ben girip diğer koluna Vera girdi ve Aymira önden ilerlemeye başladı.
Aymira bağırarak konuşmaya başladı.
"Arem Sungur'u nasıl getirecek?Ya da bize nasıl yetişecekler?"
"Bilmiyorum."
İlerlemeye devam ederken Aymira'nın aniden durmasıyla kafamı sağa doğru yatırıp öne doğru baktım.
Arem nasıl yaptığını anlamadığımız bi şekilde Sungur'u ayıltmıştı.Ama arkalarından muhafızlarda kovalıyordu.
Bizimde arkamızdan da muhafızların kovaladığını düşünürsek kapıyı burada açmam gerekiyordu.
"excitare ad locum sanctum" ^
Kapı hemen açılmaya başladı ve küçük yerinden direkt Almina ve Vera'yı içeri attım.Aymira şaşkın gözlerle bana bakarken onu da fırsat bilerek onu da yolladım.Küçük yarık iyice büyümeye başlamıştı.Sungur ve Arem'i de çok daha fazla büyümeden göndermeliydim.Kapıyı tekrar kapatıp onlara doğru koşmaya başladım.Yaptığım doğru değildi yeni açacağım kapı Araf'ın neresine çıkacağını bilmiyordum.
İkiside bana şaşkın gözlerle bakarken kapıyı tekrar açtım.
İkisinin geçmesini beklemiş en son ben içeri atlamıştım.
Tam olarak ben değildim.Kapıyı kapatmaya fırsat bulabilmiştim.Ama sırtımda hissettiğim keskin acıda benimleydi.
Yaralarım çoktu ama bu en tazesiydi ve sırtımın her yerindeydi.
Sungur ve Arem bana bakarken gözlerim kapanmak için başka bir savaş veriyorlardı.Yığıldığımda o haliyle beni tutan kişi Sungurdu.Arem sırtımdaki acıya sebep olan şeyi benden çıkarmıştı.
Son gördüğüm yere damlayan kan damlaları ve Sungur'un kendi acısıyla harmanlanmış sesiyle Aremle konuşmasıydı.
"Sungur bu Zakkum Hançeri."
"Mehir'i öldürmek için.İstedikleri biz ya da Aymira değil.İstedikleri Evren,istedikleri Mehir."Devam Edecek...
Belki de ediyordur?
Ya her şey şu an durmuştur,
Ya da her şey bitmiştir.
Karar buraya kadar gözlerindeki merak ve ışıltıyla okuyanlarındır.*ruh için yükselme zamanı
^kutsal yer için uyanışHepinize merhaba!!
Yazmış olduğum ve nerden baksanız üç ya da dört bölümünün hazır olduğu ne kadar acemi olsam da ilk göz ağrımı ufak adımlarla sizinle paylaşmak ve sizin için sadece bir karakter olsa da her biri benim zihnimin parçaları olan kişileri sizinle tanıştırmak istedim.🥹
Onların kendilerini şu an için güzel tanıttıklarını sizlerde güzel izlenimler bıraktıklarını düşünüyorum🤭
Umarım bu yolda onların dileğinde ilerleriz🫶🏻
Umarım diğer bölümlerde görüşebiliriz✨
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ARAF GÜNCELERİ:GİRİFT
FantasyEviniz neresiydi?Ya da ev kelimesinin sizin için anlamı neydi? Kendimle ilgili hatırladığım tek şey 18.yaş günümdü. Ondan sonra yaş günümü kutlamamıştım.Büyük ihtimalle Araf'ın sorunlarına kendimi harcamaktan fırsat bulamamıştım. Her şeyin sizin zih...