Doksan Dokuz Gece

34.Bölüm

📍Bölüm Şarkısı: Sena Şener - Her An Gidebilirim

📍 Bu saate sarktığı için özür dilerim. Dışarıdaydım. İnterneti azdı ve bölümü düzenleyip atmam gerekiyordu. Eve geldiğim gibi düzenledim. Ve yayımda... İyi okumalar ❤

Erzen anlamsız bakışlarını bana doğrulturken, belimi bırakmadı. "Anlamadım, kardeşimle derken?" Takıldığı nokta buydu yani. Geçmiş demiştim, ben demiştim. Ama o ille de İlayda diyordu...

İlayda'yı sikeyim!

O an Neriman yanımıza gelince bakışlarım ona kaydı, istemsizce birbirimizden ayrıldık. "Efendim, misafirleriniz geldiler."

Erzen, "Tamam Neriman geliyoruz," derken bana döndü. Elimden tuttu. "Bu konuyu unuttum sanma, konuşacağız. Bu gece." Başımı sallarken Erzen son kez gözlerime bakıp içeriye gitti. Oflayarak saçlarımı geriye atarken başımı gökyüzüne doğru kaldırdım. Açıktı bu gece, gökyüzü. Yıldızlar belirgindi. Parlak gözüküyorlardı. Belki de şehir dışında olduğumuzdan bu kadar netlerdi. 

Erkan ve Bilge, kucağında Sedef ile içeri girdiklerinde peşinden Gaye ve Canan da girmişlerdi. "Dilayda?" dedi Bilge. Sedef'i Erkan alırken bana sarıldı. "Çok bahsettiler senden, bir türlü görüşemedik, nasılsın?" 

"İyiyim Bilge," Gözlerim Sedef'e kaydı. "Sen nasılsın? Sedef?" 

Bilge, "Şu geçtiğimiz bir ay çok yorucuydu ama neyse ki şu an her şey yolunda. Sedef sağlıklı bir bebek teyzesi." Yutkundum. Erzen yanıma gelerek kolunu belime koyarak sarıldığında, "Darısı bizim başımıza..." diyerek yanağımdan öpüp gülümsediğinde Bilge'nin gözleri irileşti, ağzını aralandığında elleriyle ağzını kapattı. "İnanmıyorum! Dilayda?" Yüzüne bakakalırken birden bana sarıldığında Erzen geri çekildi ama elini belimden çekmedi. Bilge yeterince kemiklerimi ezdikten sonra geri çekildi. Sanki o bebek bekliyordu, öyle sevinmişti. "Tebrik ederim! Ay inanmıyorum teyze mi olacağım ben şimdi?!"

Erkan da ona sarılarak sevincine karşılık verirken gülümsedi. "Evet karıcığım ben de amca oluyorum," dedi Erzen'e bakıp göz kırparken. Erzen başını iki yana sallayarak güldü. Bana döndüğünde ben de hissetmiş gibi ona döndüm. Gözlerindeki parıltıları görebiliyordum. O sırada Gaye'nin sesini işitmemle bakışmamız bölündü. "tebrik ederim ben hala oluyorum galiba," dedi sakince ve sevimli gülümsemesiyle. Başlarda onunla Erzen'in arasında başka şeyler olduğunu düşünüyordum ama gün geçtikçe öyle olmadığını anlamıştım. Gaye nasılsa Erzen için kız kardeşse, Erzen için de Gaye bir abiydi. 

Erzen Gaye'yi kolunun altına alarak sarıldılar, bense kendimi geri çektim. "Tabii ki, hala olacaksın. Siz erkek tarafısınız. Bilge o an koluma girerek Erzen'e baktı, omuz silkerek. "İyi biz de kız tarafız, hıh," dediğinde bahçeyi gülüşmeler aldığında kendimi gülümserken buldum. Bu sıralar modum öyle düşüktü ki hiç gülümsemeyeceğim zannediyordum. (Yazar notu: Siz hangi tarafsınız bakalım? Kız mı Erkek mi? :D)

Canan da içten tebriklerini iletirken beraber masaya geçmiştik, karakoldayken hakkında olumsuz yargıya kapılmıştım ki bu fikrimi değiştiren nişanlı olduğunu öğrenmem olmuştu. Erzen'i seviyordu evet en sevdiği arkadaşı oydu ama arkadaş olaraktı. Onu yanlış anladığım için yanıma gelmiş, benden defalarca özür dilemişti. Ben de keza ondan öyle. Kaldı ki o an gerçekten gergindim. ve hiç iyi hissetmiyordum.

Neyse ki her şey tatlıya bağlandı diye sevinecekken bugün olanlar geliyordu aklıma.

O an Erzen, "Arkadaşlar bir dakika buraya bakabilir misiniz?!" Herkes dikkatini ona çevirince, Erzen masada duran elime dokunup tuttu. Bana bakarak gülümserken, "Size bir sürprizimiz var." Kaşlarım çatılırken bu sürprizden ben de bihaberdim. "İki hafta sonra evleniyoruz!" dediğinde masadan sevinç ve tebrik nidaları yükseldi. Hatta Erkan ayağa kalkıp şampanya bile patlatırken anlamsız bakışlarımı Erzen'e doğrulttum. "Anlamadım ne?"