Gözlerim kapanıyor. Açık tutmak için çabalasamda başaramıyorum.
Bilimimi yavaş yavaş kaybediyorum ve vücudumun en uç noktası bile karıncalanmaya başlıyor.
Sırtıma sert şeyler batıyor. Muhtemelen pis, tenha ve harabe bir yerde boylu boyunca yatıyorum.
Rüzgar hafifçe eserek burnuma ağır kokular getiriyor ama ben üşümüyorum.
Sanırım bunun sebebi vücudumun farklı yerlerinden usulca akan sıcak sıvı.
Gözlerimi kapatmamam gerektiğini hissediyorum.
Bu his o yetersiz kalıyor ki ben kendimi bir daha gözümü açabilecek miyim bilmeden uykunun kollarına bırakıyorum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Segunda Vida
Fanfictionİlklerden daha önemli olan tek şey sonlardır. Sonlar değiştirilemez. Sonların grisi yoktur. Sonlar geriye baktığımızda bize ne yaşadığımızı gösterir... Ben Byun Baekhyun 24 yaşımda ilk nefesimi alıyorum.
