Kalp atışım duyduğum şeyle hızlandı...Hızlandı ve hızlandı.Etraf karardı...Karardı ve karardı.Boşluk...
Son duyduğum şeyler Gece'nin beni ayıltmak için söylediği şeylerdi.Korkular kafamızda kurduğumuz şeylerdir.Ben bunu korkuyu kafamda mı kuruyorum yoksa gerçekten korkuyor muyum?
Gözlerimi açtığımda hastanedeydim.Yaklaşık 2 dakika sonra odanın kapısı açıldı ve içeriye Gece ve doktor önlüğü olan bir kadın girdi.İkisinin de morali bozuk gibiydi.Gece bir şey düşünüyor gibi ama bir yandan da ağlayacak gibiydi.
Doktor konuya girdi anında.
"Size karşı açık olacağım hanımefendi."dedi.Yine aynı şey geliyor işte.
"Anlatmanıza gerek yok.2 ay sonra öleceğimi biliyorum."
***
Selammm...
Biraz dram katmak istedim.Bu arada umarım kitap iyi gidiyordur.Karanlıktaki Aydınlık'ta görüşürüz.