کفن پوش

1

به نام خدای یگانه...

یه عاشقانه نه چندان ساده. امیدوارم خوشتون بیاد.

لطفاً لطفاً تا آخر این پارت بخونین و بعد قضاوت کنین چون چندتا دیالوگ اول احتمالا خیلی باب علاقتون نباشه ولی مثل مقدمه کتابه و نمیتونم بیخیالش بشم.
با عشق زیاد صبا 🤍

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●

کیا در حالی که دستش رو زیر سرش گذاشته بود و به سقف خیره شده بود شروع کرد به حرف زدن.

-خدایی راست میگن شعور هیچ ربطی به تحصیلات نداره ها.. مگه نه مادری؟

مادربزرگش در حالی که کتاب توی دستش رو ورق میزد از بالای عینکش بهش نگاهی کرد و سر تکون داد و کیا به حرف زدنش ادامه داد.

-خدایی؟ ربط داره یعنی؟

پدر بزرگش خندید و هم زمان با رادیو قدیمیش ور رفت و جوابش رو داد.
-چی میخوای بگی بچه؟ باز به چی فکر میکنی؟

-پدری این انصافه کاووس منو دور انداخته؟

مادربزرگش اخم کرد و حرف زد.
-این حرف رو نزن. اول از همه اون پدرته دوم تو اومدی پیش ما چون تنها بودیم.

کیا آه کشید و با صدایی آروم تر ازهمیشه جواب داد.

-اون ازم متنفره ؛ ببین برای همین میگم تحصیلات ربطی به شعور نداره. مثلا از تورنتو مدرک گرفته. جناب آقای مهندس کاووس جمشیدی. زرشک.

پدر بزرگش اعتراض کرد.
-اتفاقا آدم باسواد باشعوره. ولی هر تحصیلکرده ای باسواد نیست بابا جان. ببین منو.. دیپلم زمان ما اندازه هزارتا دکترای الان ارزش داره.

خورشید بانو شروع کرد به حرف زدن.
-سی سال ادبیات فارسی توی بهترین دانشگاه های این کشور درس دادم. میدونی.. آدم با سواد خیلی کم دیدم. اتفاقاً بچه های باسوادی تربیت کردم ولی حیف که.. کیا جان ... ماسکت رو بزن و بخواب. آقا محمد شما هم این رادیو رو ببر بیرون بچه بخوابه.

پدربزرگش جواب داد.
-خب خانوم خودت هم تو اتاقش نشستی کتاب میخونی. فقط من و این رادیو اضافی بودیم. الله الله

-من نباشم ماسکش رو از صورتش برمیداره.

کیا ماسک اکسیژنش رو زد و بعد چیزی که میخواسته بگه رو به یاد آورد. دوباره برش داشت و حرف زد.

-هشت تا امضای دیگه می‌خوام.

صورت پدر و مادر بزرگش غمگین شد.

کیا به حرفش ادامه داد.

-شنیدم یه نفر هست پول درمان بچه های سرطانی رو میده. آدم خوبیه دیگه. میتونه کفنم رو امضا کنه. میشه سی و دومین امضای کفنم. بعدش باید برم سراغ هفت نفر دیگه و تموم میشه. باورتون میشه داره تموم میشه؟ مادری؟ داری گریه میکنی؟ هی..