Sana İhtiyacım Var

18. "Hayatım"

Selam (:

Burda paylaştığım ilk yeni bölümümle burdayım. Umarım öteki tarafta belirttiğim uyarımı görüp bu hikayemi kütüphanenize eklemişsinizdir ve yeni bölümü okuyabilirsiniz. Artık yazmaya burdan devam edeceğim. Bir süre sonra diğer hikayeyi de komple yayından kaldıracağım zaten. Düzelecek gibi durmuyor çünkü.

Umarım beğenirsiniz.

İyi okumalar. (:

***

"Allah'ım bu ne tatlılık! Yiyeceğim seni, gerçekten yiyeceğim."

Gülerek kendinden geçen Aslı'ya baktım. Ela'yı resmen seve seve yiyip bitirmişti. Kucağımda Efe ile koltukların birinde oturmuş öylece izliyordum onu.

"Annen hayatında ilk kez bebek görmüş gibi davranıyor Efecim. Ona kendini hatırlatmak ister misin?"

Şaşkınca yüzüme bakan Efe annesine dönüp anne diyerek seslendiğinde gülerek öptüm başından. Bu çocuk büyüyünce zehir gibi bir şey olacaktı.

"Efendim annecim?" diyerek ayaklanan Aslı yanıma gelip Ela'yı sol dizime bıraktığında diğer dizime oturttuğum Efe'yi almıştı.

"Valla Zeynep ben Efe'den sonra bir Ela'yı gördüm böyle kendini sevdiren çocuk. O kadar öptüm kokladım, gıkını çıkarmadı."

"Ah Aslı teyzesi sen bir de onu karnı acıkıp altı pislendiğinde gör."

Söylediklerime karşılıklı güldüğümüzde kendimi ne kadar normal hissettiğimi farkettim. Sanırım kızımla beraber Bahar'lar dışında ilk kez başka bir eve gelmiştik. Bu basit faaliyete bile ne kadar aç olduğumu anlıyordum. Kızımla özgürce gezebilmek o kadar güzeldi ki. Her bulduğum vakitte onunla dışarı çıkmak istiyordum artık.

"Altı pislenmek demişken, benim Efe'nin altını değiştirmem gerekiyor. Seni biraz yalnız bıraksam sorun olmaz değil mi?"

"Olmaz tabiki. Sen ilgilen, lütfen."

"Birazdan geliyorum," diyerek ayağa kalkıp Efe ile birlikte çıktı salondan.

Ela ile baş başa kaldığımızda dili döndüğünce konuştum onunla.

Birkaç kez ısrarla, "An-ne ee," dediğinde anlamayarak dikkat kesildim. "Uykun mu geldi kızım?"

"Ee,"

Yine konuştuğunda gülerek boynuna öpücük kondurdum. "Ama anlamıyorum ki annecim."

Gülerek değişik sesler çıkarmaya devam ettiğinde çalan zille gülümsemem yüzümde durmuştu. Kucağımda Ela ile ayaklanıp koridora çıktım.

Aslı özellikle Gökhan Bey'in bugün evde olmayacağını söylediğinde gelmeyi kabul etmiştim. Aksi takdirde gelmezdim.

Geçen gün Aslı aramıştı beni. Aslı'nın olanları bildiğini anlayan Gökhan Bey ısrarla Aslı'ya anlatması için baskı yaptığında Aslı beni arayıp anlatmak için izin istemişti. Ben de ne olacaksa olsun diyip en azından çocuğum olduğundan bahsedebileceğini söylemiştim. O da benim onayım üzerine Ali ile tartışma sebebimiz olan çocuk olayını anlatmıştı. Öğrendikten sonra ilk ve son kez dün iş yerinde yüz yüze geldiğimizde Gökhan Bey hiçbir şey yokmuş gibi davranmıştı ve ben Aslı'nın anlatmadığından şüphelenerek hemen arayıp sormuştum. Anlattığını söylediğinde ise Gökhan Bey'in bu tepkisine şaşırmıştım. Söylediğine göre anlattıktan sonra da çok büyük bir tepki vermeyip sessiz kalıp kendi içinde düşünmüş Gökhan Bey. Fazla sakin karşılaması hiç normal gelmemişti bana.

Şimdi de yine karşılaşmaya, hem de böyle ev ortamında denk gelmeye hiç hazır değildim.

"Su sipariş etmiştim Zeynep, kapıya bakabilir misin?"