စာမေးပွဲခန်းထည်း ရောက်မှစဉ်းစားမိတယ် ညက ဘာစာမှမလုပ်ခဲ့ဘူး
လာလီဆာက တော်ပြီးသားလေ အဆင်ပြေပါတယ်
☘️☘️
"ဖြေနိုင်လား လီလီ"
"အင်း ဆူးကော"
"အင်း မဆိုးပါဘူး
နင်ငါတို့နဲ့လိုက်ခဲ့မလား"
"ဘယ်လည်း"
"ငါလည်းသေချာမသိဘူး ဒီနေ့နောက်ဆုံးနေ့လေခ လျှောက်လည်မယ်ပြောတာပဲ"
ဆူး ကစိတ်ဝင်းစားအောင်ပြောနေပေမယ့် ကျွန်မ မားထက်တော့ ဆွဲဆောင်မူမရှိခဲ့ဘူး
"ငါမလိုက်တော့ဘူး ဒါပေမယ့်နင့်ကိုလည်းမသွားစေချင်ဘူး နင့်သဘောပါ"
"ဘာလို့လည်း"
"မိုးရွာတော့မယ်လေ အိမ်ပြန်ပြီးနွေးနွေးထွေးထွေးလေးနေပါ့လား ငါနင့်ကိုစိတ်မချဘူး"
"ချယ်ယောင်းပါတယ်လေ"
"ဪ အင်းအင်း ငါပြန်တော့မယ်"
"နင်ထီး ပါလား
"ဂျမ်းနီကင် လာကြိုမယ်ပြောတာပဲ"
"အင်းအင်း"
ချယ်လည်းပါတာပဲဆိုပြီး ဆူးကိုစိတ်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့သာထားခဲ့သည်
တစ်ဦးတည်းသော ချင်းဂု လေးမို့အထိခိုက်ခံလို့မရဘူးမလား
ကျွန်မနဲ့ချယ်နဲ့ကတော့သိပ်မရင်းနီးဘူး
သူက ဆူးကိုပိုခင်တယ်ထင်ရတယ်
"ကျစ် မိုးတွေသဲလာပြီ မားက ဘယ်တော့လာမှာလည်း"
ကျောင်းရှေက ခုံတန်းလေးပေါ်ထိုင်စောင့်ရင်း
ခုံတန်းလေးပေါ်မှာ မေဘယ်ပင်ကြီးရှိတာကြောင့် နည်းနည်းတော့ လုံခြုံတယ်လို့ထင်ရတယ်
မကြာပါဘူး မား ကားလို့ထင်ရတဲ့အရာတစ်ခု မိုးရေထည်းမှာ မြင်လိုက်ရတယ်
အမှန်ပဲ
"လီလီ တက်"
ကားပေါ်ရောက်တော့
"တောင်းပန်ပါတယ် နောက်ကျသွားလို့"
"အဆင်ပြေပါတယ် အိမ်ကိုမြန်မြန်မောင်းပေးပါ လီလီ အဝတ်ဆိုတွေနဲ့နေရတာ အဆင်မပြေဘူး"
