Depression One Shot (An insipiring story)

Depression

Warning: I won't tell you kung bakit ako nag wawarning kasi ma s'spoil ko na kayo nun. But don't worry it's not SPG!

I edited this story a bit though, this is updated kunpara sa story na nakalagay sa facebook ko. Although nakalimutan ko na rin yung password ko sa fb ko'ng yun. So di ko ma edit or ma delete yun, but ok na rin yun, para atleast may remembrance ako kung pano ko yun sinulat dati.

"DEPRESSION"

[ Parentheses means flasback po ]
Angelique's POV

I'm sitting here on my chair while examining the place.
Andito ngayon sa isang charity event para sa mga taong nag s'suffer sa Depression. There are nurses na nakabantay sa mga pasyente.

"Ok! Mic test! Mic test! Ok so Welcome everyone sa ating charity event first of all i would like to call Mrs. Angelique Rain De Castro to share her wonderful speech to everyone— Mrs. Angelique?" I sighed

Umakyat na rin ako sa stage and i look at everyone. Still the same yung nurses lang yung nakatingin— I mean like some of the nurses lang ang nakatingin.

"Uhmm first of all i would like to introduce myself. I'm Angelique Rain Ferrera De Castro and i have a sister named Monique. And uhmm I want to share my story. I have a sister who suffered from depression."

(Umuwi ako sa bahay and as usual pinapagalitan na naman ang kapatid kong si Nic Nic

"Di ka na lang gumaya sa ate mo buti pa siya inuuna yang pag aaral na yan hindi katulad mo! Inuuna ang pag lalandi!"

Yan ang palaging bumubungad sakin pag ka uwi ko galing school my boyfriend na kasi si Nic Nic kaya palaging galit sakanya sina Mama't Papa kasi sabi nila malaking kahihiyan daw yun sa pamilya)

"Akala ng ibang tao na word 'Depression' kaartehan lang yan ng mga kabataan — The anxiety, it's just all part of their 'papansin strategies'. They say 'Mental health,depression it's all part of their acts. But guess what? That 'kaartehan' they're saying is a big deal to others." I cough a bit. "You know what's funny?" Napansin kong lahat na sila nakatingin sakin. Huminga muna ako ng malalim bago nag patuloy.

"Isa ako sa mga taong inakalang kaartehan lang yang depression dati, I guess I wasn't mature enough para intindihin yun"

(Papunta na ako ng kwarto nang marinig ko na naman na umiiyak si Nic Nic...

"Ange! Wag mong pansinin yang kapatid mo! Nagpapansin lang yan! Kaartehan niya lang yan! Sus!"

Well yan din sa tingin ko kaya nagkibit balikat na lang ako at tumuloy sa kwarto para mag aral)

"Every night my sister would cry"

("Ayoko na ayoko na pagod na ako pagod na pagod na!!!!"

I heard my sister shouting and shouting and as we always say don't mind her kasi nag papansin lang siya )

"Naririnig namin siya umiiyak at paulit ulit pa niyang sinasabing 'Ayoko na hindi ko na kaya'. And of course being a close minded girl before hindi ko pinapansin yun, we didn't mind her kasi we think na it's part of her pabida thingy. But that 'akala' leads us to regrets. Sobra sobra yung pag sisisi ko dahil hindi ko man lang siya binigyan ng pansin nung mga panahong pwede pa, pinagsisihan ko na hindi ko man lang binigyang atensyon yung pagluha niya, hindi ko man lang inalam bilang older sister niya yung mga problema niya thinking na sobrang bigat na pala nun without knowing na sobra sobra na pala yung pinagdadaanan niya..." pumipiyok na anf aking boses "to the point she committed suicide."