ජීමින් කිසිම කතාවක්වත් හෙලවීමක්වත් නැතුව දිගටම glass එකෙන් අහක බලාගෙන යන එක සුගාට තවත් ඉවසන්න බැරි උනා..
🐱 - "මේ...
තමුසෙගෙ නම මොකක්ද...??"
🐥 - 😔
🐱 - "මේ.. මන් කතා කලේ තමුසෙට.."
🐥 - "ආහ්.. ආහ්.. දේ මොකද්ද...?"
🐱 - "නම මොකක්ද...?"
🐥 - "ආහ්...
මේ පාර්ක් ජීමින් ..."
🐱 - "ම්ම්... ජීමින් කොහෙද ඉන්නේ...."
🐥 - "ඒක මොකටද ඔයාට..?😕"
🐱 - 🤣🤣
"යකෝ.. දැන් ගෙදර නේද යන්නේ.
address දන්නේ නැතුව කොහොමද යන්නේ.."
🐥 - "ආහ් හරි මන් පාර කියන්නම්..."
ආයෙත් ටිකක් දුර යනකන් ජීමින් පාරවල් වලින් හැරෙන තැන් කිව්වා විතරයි වෙන කතාවක් තිබ්බේ නෑ..
🐱 - "මේහ්..
තමුන් දැන් හිතාගෙන ඉන්නව ඇති අර මනුස්සයා තමුන් මැරුවා කියලා නේහ්...😏
ඒකනේ ඔය මූන එල්ලන් යන්නේ.."
ජීමින් එක පාරටම ඉද්ද ගැහුවා වගේ කෙලින් වෙලා සුගා දිහා බලන් හිටියේ ඇස් දෙකත් උඩ තියාගෙන..
🐱 - "තමුන්ට වැරැද්දක් පටව ගන්න ඕනේ නෑ ...
කොහොම ගියත් ඌ අද මැරෙනවා.."
🐥 - "ඒත් මගේ අත් වලින් එහෙම උනේ..😟"
🐱 - "කැමති දෙයක් හිතා ගන්නවා..😒"
🐥 - 😶
දැන් ජීමින්ට ආයෙත් ලොකු ප්‍රශ්නයක් එකතු උනා...
🐥 - එතකොට මෙයා කියන්නේ මන් වැරදි නෑ කියලද...
ඒත්.. ඒත් gun එක මන් අතේනේ තිබ්බේ..
ඒත් ඉතින් මන් නෙවෙයිනේ වෙඩි තිබ්බේ..
ඒත් එයා පැනලා දුවපු නිසානෙ වෙඩි තිබ්බේ..
එහෙම උනේ මන් එයාට යන්න සලස්වපු නිසා නේද...
එතකොට මම තමයි වැරදිකාරයා..😭
ජීමින්ගේ කම්මුල් දිගේ ආයෙත් කදුලු ගලන් යන්න ගත්තා..
පිටවෙන්න ආපු ඉකිය අමාරුවෙන් නවත්ත ගත්තු ජීමින් සුගාට පේන්නේ නැති වෙන්න ඉක්මනට කදුලු පිහිදගත්තා..
YOU ARE READING
Meaw's Endless Love (YoonMin)
FanfictionBoy × Boy story Read and enjoy guys... 🖤🖤🖤 Maybe there will be mature parts.. If you are not familiar with them don't read... Don't report if you can't read with open mind.. There are so many readers who love this stories so don't destroy their d...
