හවස් වෙලා yun ගෙදරින් එලියට ගියේ ලඟ තියන කඩේකට යන්න. ගෙදර ඉදන් වැඩිය දුරක් නැති නිසා yun තනියම ගියා.
ටික වෙලාවක් මෙහෙම ඇවිදන් යනකොට yun ට දැනුනා තමන්ගෙ පිටිපස්සෙන් තව කවුරුහරි එනවා කියලා.
ඒත්..ඒ එක්කෙනෙක්ගෙ අඩි සද්දයක් නෙමෙයි.
තව කෙනෙක් එනවා.පිටිපස්සට හැරිලා බලන්නත් කලින්ම yun ට දවස් කීපයක් තිස්සෙ උන හැමදෙයක්ම මතක් උනා.
අඩි සද්දෙ එන්න එන්නම ලං වෙද්දි
yun ට බය වැඩිකමටම පිටිපස්ස හැරනේනෙවත් නැතුව දුවන්න පටන් ගත්තෙ වෙන්න යන දේ ඉවෙන් වගේ තේරැනු නිසා.තමන්ටත් අර ගෑනු ලමයට උනා වගේ දෙයක් උනොත්!!
.
.
.
"yun ..ඔහොම ඉන්නවා..කොහෙද දුවන්නෙ?"
yun ගෙ පිටිප්සෙන් ආපු කෙනෙක් කෑ ගැහුවා.
"Tae?!?! 😶
Yun ඒ හුරුපුරුදු කටහඬ ඇහුන ගමන්ම නැවතිලා පිටිපස්ස හැරිලා බැලුවා.
yun දැක්කා අඩි කීපයක් පිටිපස්සෙ ඉදන් දෙකටම නැමිලා බඩත් අල්ලන් හිනාවෙන තමන්ගෙ යාලුවව.tae ගෙ එහා පැත්තෙන් තව කෙනෙක් හිටියා.ඒත් කළුවර නිසා yun එයාව හරියටම දැක්කෙ නෑ. ඒ කෙනා කවුද කියලා අදුරගන්න කලින් yun ට tae ව උස්සලා පොලේ ගහන්න තරම් කේන්තියක් ඇති උනා.
"tae..😡තමුසෙ... තමුසෙ දන්නවද මම කොච්චර බය උනාද කියලා...මම අද තමුසෙව පන පිටින් ඉතුරු කරන්නෑ"
yun අතේ තිබුන bag එකත් උස්සගෙන tae පස්සෙන් දුවන්න ගත්තා.
දෙන්නම මෙහෙම පාර දිගෙ පොඩි ලමයි දෙන්නෙක් වගේ කෑ ගගහ දුවද්දි තව කෙනෙක් හුඟක් දුකෙන් මේක බලන් හිටියා.
"tae ඔහොම නවතිනවා...මට...තව දුවන්න බෑ... නවතිනවා ..ගහන්නෑ"
tae තවත් දුවාගන්න බැරි තැන අමාරුවෙන් බඩත් අල්ලගෙන එතනම නැවතුනා. yun අවස්ථාවෙන් ප්රයෝජනයක් ගන්න හිතාගෙන tae ඉස්සරහට ආවත් tae yun ගෙ අත් දෙකම එක අතකින් අල්ලගත්තු නිසා හෙල්ලෙන්නවත් බැරි උනා.
"අතඅරිනවා මාව"
"yun නවත්තනවකො ඕක. jimin හිතයි තමුසෙට පිස්සු කියලා"
YOU ARE READING
🚫 THE KILLER 🚫
Mystery / Thriller'We serial killers are your sons , we are your husbands, we are everywhere . And there will be more of your children dead tomorrow ' ~Ted Bundy~