Chapter 43: Lose

12 2 15
                                    

I excitedly went in the cafeteria for Blaze is now here. Agad kong napansin ang pigura ng lalaki na nakatalikod sa akin kaya dahan-dahan akong lumapit sa kanya para sana takpan ang mga mata niya at gulatin pero mukhang ako ang nagulat...

It isn't Blaze, but a familiar man.

"You want to know the truth?" nanlaki ang mga mata ko sa paraan ng pag-tingin sa akin ni Tito Vincent, ang tatay ni Vivianne at ang kaibigan din ni Dad.

"What truth?" I asked, he handed me a long brown envelope with a meaningful smirk. I immediately opened it and shook my head.

"Hindi totoo 'yan!" I exclaimed, but he just shrugged.

"Basta sinabihan kita, Shanice. Your world will slowly crumble, wait for it."

I was walking slowly towards my car, unconscious, when my phone started ringing. I was about to dismiss it when I felt my gut telling me that I should answer it.

"Hello, is this Shanice Buenavista? Kakambal ni Shaun Vincii Buenavista?" agad akong kinabahan na hindi pamilyar na boses ng babae.

"Uh, yes, I am Shanice. But I am not his twin, I am his little sister." I said.

"This is from Cortez Group of Hospitals, your brother is in the emergency room after his car fell off a cliff."

I don't know how I managed to go there, wala akong naiintindihan sa nangyayari basta nagda-drive lang ako. Ang bigat sa puso, ang sakit. Hindi ko maintindihan kung bakit nangyayari ito at saan ba talaga ako patungo.

"SHAUN! SHAUN!" I shouted after seeing his bloody body, he had lots of bruises and wounds. He is bleeding so bad and he's chest is being pumped by the doctor. "Shaun! Kuya!" I shouted and was about to go in his direction but a doctor pulled me. Nagulat ako nang mapansin ang pamilyar na mukha pero inilingan niya lang ako.

"Shaun, what happened?!" napatingin ako sa entrance. Sina Mommy, Tita Xyle at Lauren. Lauren was clueless, Tita Xyle's concerned and Mom's worried. They ran towards my direction when they saw me. "What happened to your brother?" Mom asked, there's an intense trepidation in her eyes. Naiintindihan ko dahil ilang beses na siyang nawalan.

Hindi naman ako nakaimik kahit na nakatingin din sa akin si Lauren na lumuluha. She's hoping to hear an answer from me but I am unable to speak. Parang may nakabarang tinik sa lalamunan ko, tinik na masyadong masakit para magalaw.

"Shaun!" Dad came rushing too, gulat na gulat siya nang makita ang kalagayan ng kapatid ko. My tears flowed down as I feel the pain and fear. Niyakap niya kaagad ako at pati na rin si Mom na hindi ata namamalayang umiiyak na. Kulang na lang pati sina Tita Xyle ay yakapin na rin ni Dad.

Days passed by and Shaun---thankfully---has survived. Masama pa rin ang pakiramdam ko dahil sa nangyari sa kanya, hindi pa siya gumigising after three days. He had his arm and leg casted, his head has a bandage, he got so many bruises and wounds, even his lips have a small cut. Lubhang natamaan ang right leg at right arm, pati na rin ang tagiliran na may na-fracture pang rib.

Akala ko ay 'yon na lamang ang mangyayari but later on, my phone rang again and it is a different unknown number. I answered it again,

"Hello?" I asked,

"Hello, is this Shanice Buenavista?" a voice of male asked,

"Oo, bakit?" tanong ko at tumayo, bahagyang lumayo kay Shaun na natutulog.

"One of our patients is asking for you to go here in Parker's Hospital." Agad na dinaga ang dibdib ko sa takot. Nanginig ang mga kamay ko,

Rewriting Fate (Good Girls Series #5)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon