MEYUS

Kimsesiz masum ruhlara

Yetimhane'nin duvarlarına bakıyordum. Bu eski yapının nerelere şahit olduğunu düşündüm...
Kim bilir ne acılara , ne kederlere şahit olmuştu. Sonra yanıma,bu koca kederin içinde boğulan masum küçük ruhlara baktım . Hayatın ağırlığını kederini çok erken tanımış olan küçük masum ruhlara... Bu zalim hayatın yükünü çok erken tanımışlardı. Bu küçücük bedenleri bu acıları nasıl taşıyordu bilmiyorumdum.

Kolileri taşırken Elfida'nın kriz geçirdiğini farkettim. Hemen yanına gidip ilacını vermiştim. Biraz sakinlemiş ve ağlayarak bana sarılmıştı . Elfida 9 yaşındaydı buraya geleli 8 ay olmuştu. İlk başlarda kimseyle konuşmaz yemek bile yemezdi . Onunla ilgilenmeye başladım yavaş yavaş bana alışıyor ve konuşmaya başlamıştı ilk başlarda çok çekingen olsa da artık aramız çok iyiydi . Elfida da küçük yaşta çok ağır şeyler yaşayan küçük masum bir ruhtu. Çok güçlü bir kız dı.
Babası elfida'nın gözü önünde annesini öldürmüştü. Annesi melek olmuştu babası ise hakkettiği yerde hapishanedeydi. Gerçi böylelerinin hakkettiği yer hapishane mi yoksa mezarmı tartışılır...

Olan küçük elfida ya olmuştu. Suan psikolojik destek alıyordu her gün annesinin resmine bakıp ağlardı... yanlız hissetmemesi için elimden gelen herşeyi yapmaya çalışıyordum fakat onun acıları çok büyüktü ve ben onun acılarını sarmada yetersiz kalıyordum... psikiyatriste beraber gider okulumdan izin aldığım zamanlar onunla ilgilenirdim . Küçük bedenine cok büyük acılar sığdıran bir kızdı . Tek başınaydı bu hayatta ...

Elfida'nın biraz daha sakinleştiğini gördüğümde üstüne sıkı bir şeyler giydirip dışarı çıkarttım.. diğer masum ruhların yanına gitmiştik beraber... topun peşinde bir sürü masum canlar ... bu zalim dünya için fazla masumlar... dünyanın en acımasız yüzünü görmelerine rağmen hala masum olan ruhlar...
Düşüncelerimden arınarak şuan ki zamana döndüm ve onlarla vakit geçirmeye çalıştım ... yanımıza çağla da gelmişti. çağla benim en yakın dostumdu dosttan da öteydi benim için... çağla da yetimhane de gönüllü olarak çalışıyordu...
Bana yeni kolilerin geldiğini söyleyerek beraber kolilerin olduğu Kamyonun yanına gitmiştik.... Kolileri indirirken siyah bir araba dikkatimi çekmişti fakat pek umursamadan kolileri taşımaya başladım... Bu koliler isimsiz biri tarafından düzenli bir şekilde yetimhane' ye gönderiliyordu... buraya yardım kolileri dışında pek kimse uğramazdı... burası unutulmuş sessiz ruhların yeriydi burda sadece acı vardı...

İçimde incinmiş bir çocuk ağıdı.
Avuç avuç cam kırıkları gözbebeklerimde.
Düşmemek için kendime tutunuyorum...