Karamsar

Her şey nasıl başladı?

1800lü yıllarda Osmanlının iki asil ailesinden iki yakın arkadaş ve komşu olan Ekrem ve Niyazi Beyler, Edebiyata oldukça meraklıydılar. Hatta edebiyatla yatıp edebiyatla kalkıyorlardı diyebileceğimiz cinsten bir meraktı bu. Ekrem Bey yazılarla, Niyazi Bey ise şiirlerle ilgiliydi. Alanlarında da çok iyiydiler fakat onlar bunu daha da ilerletmek, Osmanlının en gözde yazar ve şairlerinden olmak istiyorlardı. Bunun için ilk adımı atmışlardı da... Osmanlının en iyi gazetelerinden birinde çalışmaya başlamış, dönemin en başarılı şairlerinin yanında iyice pişmişlerdi. Onların da yazıları gazetede yayımlanmaya başlamıştı. Her şey çok güzeldi. Yazıları büyük bir ilgi görüyor, herkes onların kalemini çok beğeniyordu fakat bir sorun vardı: Baskı altındaydılar. Gazete, Ekrem ve Niyazi Beylerin diğer yazılarını yayımlarken yönetimi eleştiren yazılarını ya hiç yayımlamıyor ya da uygun bulmadığı yerlere sansür uygulayıp öyle yayımlıyordu. Bundan dolayı artık sabırlarının taştığı bir gün gazeteyle karşı karşıya gelmiş, şiddetli bir kavgaya tutuşmuşlardı. Aslında bu durum gazetenin suçu değildi. Emir yukarıdandı. Onlar da bunu biliyorlardı. Ama yine de daha fazla tahammül edemediler bu duruma. (1878 - 1908 yılları arası: gazetelerin, yazarların ve şairlerin pek de özgür olmadığı; o dönemki yönetimin, sansür yetkisini çokça uyguladığı bir dönemdir.) Ve bu şiddetli kavgadan sonra artık eskisi gibi olmaları beklenemezdi. Bu yüzden ertesi gün gazeteden ayrılmış, belli bir süre sonra birlikte gazete çıkarmış, bu gazetenin adını da gerçeğin ta kendisi anlamına gelen, عَيْنِ حَق۪يقَتْ (ayn-ı hakikat) gazetesi koymuşlardı. Bu gazetede; güncel haberlere, toplumu ilgilendiren olaylara, yönetimi veya herhangi bir kötü durumu eleştirmek adına yazılmış eleştirilere ve konusunu seçmek şaire kalmış şiirlere yer veriyorlardı. Halk da bu gazeteyi pek bir sevmişti. Gazete, Osmanlının en çok okunan gazetesi olmuştu. Ancak yönetimin gözünde ileri gitmişler, uyarı almışlardı. Gazete, kapanma tehlikesiyle karşı karşıyaydı.