တိမ္ျဖဴအစုလိုက္ေလးေတြက ျပာႏုႏုေကာင္းကင္ျပင္တြင္....ေနေရာင္ျခည္ကလည္း ျဖာေတာက္ကာ လွပလွ်က္႐ွိေနသည္...။
ျခံဝန္းက်ယ္ႀကီးထဲက တ႐ုတ္စကားပန္းပင္ေလးေဘးမွာေတာ့..လူေလးေယာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကာ ရပ္ေနသည္မွာ ႏွစ္ေယာက္တစ္ဖြဲ႕ဆိုင္ေနျခင္းျဖစ္၏...။
ဟန္ဇင္ခႏွင့္မင္းရဲမာန္..၊ ေနမင္းခႏွင့္ဘုန္းေနေသာ္...။
ထိုေလးေယာက္၏ အလယ္ေနရာ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ လက္ပိုက္ရပ္ေနသူက လေရာင္ျခယ္....။
"ခင္ဗ်ားနဲ႔ပက္သက္ေနတာမလား ဦးဟန္ဇင္ခ..."
ဘုန္းေနေသာ္က ေလသံေလးေလးႏွင့္ေျပာလာ၍ ဟန္ဇင္ခကလည္း မ်က္ႏွာတင္းလိုက္၏...။ထို႔ေနာက္...
"မင္းကပဲတစ္ျပန္ႀကီး..အဲ့ကေလးက ၾကယ္စင့္ေၾကာင့္ ဒီအိမ္ေပၚေရာက္လာတာ...ဘယ္သူက ၾကယ္စင္နဲ႔ပက္သက္မႈ႐ွိလဲ တစ္ေလာကလုံးသိတယ္..."
ဘုန္းေနေသာ္ကလည္း တစ္စက္မွအေလွ်ာ့မေပးပါ...။
"အဲ့လိုေျပာေၾကးဆို မမၾကယ္စင္က မိုးေကာင္းကင္ကို ခင္ဗ်ားဆီအပ္ခဲ့တာေလ ခုခ်ိန္ထိ လာေခၚဖို႔ေျပာရင္ ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္နဲ႔...အဲ့ကေလး ဒီအိမ္ေပၚေရာက္ေနတာ ၃ရက္႐ွိသြားၿပီ...နာရီေပါင္း ၇၂နာရီမွာ ခင္ဗ်ားနဲ႔႐ွိတာက နာရီ၅၀ေလာက္ကို႐ွိတယ္...အဲ့တာက် ခင္ဗ်ားဘာေျပာမလဲ..."
ႏွစ္ေယာက္၏စကားႏိုင္လုမႈေတြၾကားမွ မင္းရဲမာန္ ခ်က္ခ်င္းပဲ လေရာင္ျခယ္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး...
"ျခယ္...မင္းဝင္ပါဖို႔လိုေနၿပီ...တစ္ခုခုလုပ္ဦး.."
"အင္း...ဘာမွကိုမေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး.."
ထိုစဥ္ ဆည္းဆာႏွင့္မိုးေကာင္းကင္က လက္ခ်င္းတြဲလွ်က္ ေျပးထြက္လာသည္...။
"ေမေမ..ေမေမ..ကိုကိုေကာင္းကင္က မီးတို႔နဲ႔ တစ္သက္လုံးအတူေနမွာဆို..ဟုတ္လားဟင္..."
လေရာင္ျခယ္က မိုးေကာင္းကင္ေလးဆီ ေလွ်ာက္သြားလိုက္ၿပီး..ထိုကေလး၏လက္ကို ကိုင္လိုက္ကာ...
"သားက ဘယ္သူနဲ႔အတူတူေနခ်င္တာလဲ...ေျပာပါဦး "
မ်က္လုံးေလး ေပကလပ္ျဖင့္ မိုးေကာင္ကင္ ျပန္ေျပာလာသည္က...
VOUS LISEZ
⚠BECAUSE...⁉ {U+Z} (Completed)
Roman d'amourဘာကြောင့်ချစ်မိသွားသလဲ..... ဘာကြောင့်စွဲလမ်းမိသွားသလဲ..... မာနတွေ..အမုန်းတွေကရော..ဘယ်ကိုရောက်သွားသလဲ... အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော်.............
