Erberk

Bölüm 5 : Kaos

Yel gibi fırladı esmerin peşinden Erberk.

Koridordaki insan denizini yararken Gediz'in haykırışlarının geldiğini noktaya doğru sesine tutanarak ilerlemeye koyuldu.
Daha tanımıyordu bile Gediz'i lakin oda arkadaşıydı.
Neticede bir bağları vardı ve bir şey olursa onu yalnız bırakmak istemiyordu Erberk.
Merakla ,kimisi uykudan yeni uyanmış kimisi ise bahçeden sesleri duyup koridora adımlayan oğlan denizini yardı.

"Gediz?"diye inledi Erberk.
Esmer kalabalıkta birinin yakalarından tutarken.
"Gediz?"diye inledi Erberk telaşla dizleri titriyorken.

Kavga mı ediyordu?
Kimi dövüyordu.
Erberk'i bile dövmemişti onca hatalı hareketine rağmen?
Neden elleri zincir gibi dolanmıştı birinin boynuna.
Çevredekiler neden durmuş hayretle izliyordu esmeri?

Mert'i gördü o an Erberk. Kumral oğlan duştan aceleyle fırlamıştı ıslak ve çıplak ayaklarla,havluyla dikeliyordu koridorda kankası Gediz'in başında.
"Off.."diye inledi Mert.
"Mahvolmuş lan!"

"Mert!"dedi insan denizini yarmaya çabalayan Erberk kendini duyurmak ve gösterebilmek adına.
"Mert!"

Mert elalarını dikip Erberk'e adımlarken koridorda yalın ve ıslak adımlarla araladı insan kalabalığını.
Havluya söylenip belini sıkıca tutarken göz devirdi.
"Bitirmişler oğlum oğlanı!"dedi Mert hüzünle.

"Gediz iyi mi? Kimle kavga ediyor!"dedi Erberk şaşkınca.
Mert neden gevşekti Gediz orada kavgadaysa.
Hararetle bir sağa bir sola bir de insan denizinden görünmeyen esmerine baktı Erberk.
"Mert!"

"Gediz kavga etmiyor ki...Egemen'i mahvetmişler."dedi Mert surat ekşitip.
"Baygın,yerden topluyor."

Yel gibi fırladı Erberk telaşla.
Sarışının kanı kendi saçlarında keçeleşmişti.
Kara damlayan kan gibiydi teni.
Beyazlığı kızıllık kaplamıştı şimdi. Erberk telaşla eğildi Gediz'in ve diğerlerinin peşi sıra baygın Egemen'e.

Dudağı yarılmış,kaşları ise patlamıştı.
Eline ve yüzüne saplanan cam parçaları ile birlikte koridorun camı da paramparçaydı.
"Dur,ayağına batar."dedi Gediz endişeyle Erberk'i geriye iterken.
"Ayağın mahvolacak."

Erberk telaşla doğrulurken Gediz tenine saplanan irili ufaklı cam parçalarına aldırmadan yanındaki bir oğlanla birlikte Egemen'i kaldırdı kollarından.
Yüzü kan içinde,gözleri yarı baygın kan çanağı olan ağlarken Gediz onu dikeltti yavaşça.

"Egemen!"diye inledi Erberk peşi sıra.

"Açın koridoru!"diye inledi Gediz huzursuzca.

Egemen mahvolmuş haldeydi.
Ona bunu kim yaptıysa,burnunu da kan revana bulamıştı.
Beyaz tenin elmacık kemiklerinde morluklar,kızarıklar vardı.
Epey iri ellerce tokatlanmış ve yumruklanmıştı Egemen.
Acıyla inledi oğlan.

Gediz onu kucaklayıp odasına doğru taşırken Egemen'in yere savrulan eşyalarını almak üzere eğilen bir oğlanla göz göze geldi Erberk.
Oğlanın kahveleri üzerinde gezinmiş,sonrasında ise aceleyle geri çekilmişti.
Oğlan,eşyaları uzattı Erberk'e.
"Ben götürürüm."diye onayladı onu Erberk.

Aceleyle Gediz'in peşinden Egemen'in odasına ilerlerken yurt yerinden oynuyordu.
Epey kavga çıkmıştı.
Egemen sevilen biriydi okulunda.
Dost canlısı ve nazikti misal. Herkes ona bunu yapandan hesap sorma derdindeydi.
Okulun kabadayıları,okulun güvenlik görevlilerini çocuk gibi azarlarken müdüre hanım ile birlikte gelen müdür yardımcısı şaşkınlıkla izliyordu kan dolu cam kırıklarını.

"Orospu çocukları!"diye inledi Gediz acıyla  Egemen'in yüzüne bakıp.
"Ege."diye fısıldadı.
"Ege,kim vurdu sana?"

Egemen acıyla inlerken Erberk de aceleyle ıslak havlu getiren bir çocukla birlikte banyoya ilerledi.
Mert gözle kaş arasında üzerine bir eşofman çekip koridorda koşarken soluk soluğa girdi odaya.
"Orospu çocukları!"diye inledi.
"Tunçların gitmesini beklemiş!"