Mühürlü Aşk

1.Bölüm -Tanışma-

Ben Damla.Liseye başlıyacağım.İlkokuldan beri en yakın arkadaşım olan Pelinle birlikte aynı liseyi kazandığımızı duyunca ikimizde sevinçten havalara uçtuk.Yaz tatilinin son gümündeyim ve biran önce okulların açılmasını istiyorum.Bunun sebebi dersler değil,en yakın arkadaşım olan Pelin.Lisemiz evimize çok uzak olduğu için ailemiz paralarını birleştirip bize ev kiraladılar.Evimiz bir sitede.Ama henüz görmedik

1 Gün Sonra
Sonunda okullar açıldı.Pelinle beraber sınıfımıza girdik.Yeni okul,yeni arkadaşlar,yeni hocalar hepsi birbirinden farklıydı.Sınıfta bir yer bulduk ve oturduk.Kimse kimseyi tanımadığı için hiç kimseden ses seda çıkmıyordu.Kapıdan içeri giren kişiler meraklı gözlerle önce sınıfı süzüyor sonrada kendine oturucak bir yer buluyordu.Sayımız gittikçe artıyordu.Koridordan topuklu ayakkabı sesi geldi.Bu ses sanki içimize işlemişti.Güm,güm,güm...İçeri giren bize bu sene Edebiyat ögreticek olan öğretmenmiş.Adıda Melisa'ymış.Bizi tüm sıcaklığıyla karşıladı.Ya ilk gün olduğundan yada kişiliğinden...Onu tanıdıkça öğrenicez.Bir kaç saniyede sonra olucaklar hayatımızı mahvedebilirdi.Kapı çaldı içeri bir öğrenci girdi.Bana göre bu sıradan bir şeydi ama Pelin için pek öyle gözükmüyor.İlk görüşte aşkmıydı bu?Yada sadece hoşlanmamı?Çocuk yerine geçerken bu soruyu ona sordum.Cevabı "Ne aşk nede hoşlantı sadece dikkatimi çekti"dedi.Ama yalan söylediği barizdi.Derste sürekli ona bakıyor ve çocukça gülümsüyordu.Çocuğun adı Yağızmış.
Gün bitti heyecanla evimize doğru yola koyulduk.Siteye geldik.Apartmanın merdivenlerini hızla tırmandık ve dairemiz önümüzde beliriverdi."Daire 12".Yan dairesi boştu.Pelin hızlıca anahtarı çevirdi ve evin kapısı açıldı.Ev güzeldi.Küçük ama güzel.En azından eşyaları döşeliydi.İkimizde kanepeye kendimizi attık.Yağız meselesini sormak istemedim yada sırası değildi.Zaten sevdiği belliydi.O anda apartmandan şiddetli sesler geldi.Bir iki dakika öylece durduk ve seslerin nerden gelebilceğini tahmin ettik.Sesler hala geldiği için kapıya çıktık.Pelin benim önümdeydi.Bende onun arkasında nolduğunu anlamaya çalışıyordum.Yukarı doğru gelen ayakkabı sesleri duyduk.Yukarı gelen Yağızdı.Karşı dairemizin boş olduğunu söylemiştim.Oraya taşınıyormuş.Aniden Peline döndüm şaşkınlıktan nefes bile alamıyordu.Yağızın sesi etrafta yankılandı "Hey kızlar!Siz bugün tanıştığımız Damla ve Pelin degil misiniz?"dedi.Bizde konuşamadan başımızı salladık."Bende buraya taşındım,artık komşuyuz"dedi.Sonra Pelinin kolunu tutup geri çektim.Ve kısık bir sesle "İyi Günler"dedim.Kapıyı kapattım.Pelin olduğu yerde kaldı çok şaşırdığını belli etmemeye çalışıyordu ama beceremiyordu.Artık Yağızla KOMŞUYDUK!!!!