Elmesari

≬30≬ Voorgoed afscheid Nemen.

≬30≬ Voorgoed afscheid Nemen.

Ik weet niet hoe vaak ik mezelf had gezien in de spiegel maar steeds weer staarde ik naar mezelf, zo ook nu. Ik raakte mijn oren weer aan en bekeek ze van alle kanten. Ik leunde voor de zoveelste keer naar voren en staarde mezelf recht aan met andere bruine ogen. Ik herkende mezelf wel maar het leek alsof ik naar een verkleed partijtje ging en ik die oren er zo van af kon trekken. Dit zou ik alleen nooit af kunnen trekken.

'Ik weet niet hoe het met jou zit kleine' en ik leunde weer naar achter. 'Maar ik blijf dit bizar vinden. Jij hebt geluk dat je dit niet hebt hoeven ondergaan zoals ik heb gedaan. Prettig was het niet namelijk' ik wreef zachtjes over mijn buik en begon de ronding te voelen. Het was twee dagen geleden sinds de bruiloft en ik begon een buikje te krijgen. Alsof hij of zij rekening hield met de jurk die ik moest aantrekken.

'Staar je nou alweer naar jezelf?' vroeg Maeron. Ik had hem allang binnen horen komen dus schrok ik niet wat ik zeker gedaan zou hebben als ik niet veranderd was. Wauw, ik ben nu gewoon een elf. Goede zintuigen, snelheid en wat sterker. De eerste had ik natuurlijk al gelijk ondervonden. De andere twee nog niet echt.

'Mag ik?' vroeg ik en ik draaide me om. Ik zag zijn ogen afdwalen naar mijn buik waar ik mijn hand nog op had liggen. Hij kwam mijn kant op gelopen en legde er ook een hand op, vlak naast de mijne. 'Je buik groeit' zei hij, ik had het hem nog niet laten zien. Hij bleef er strak naar kijken. 'Daar groeit gewoon iets wat van ons is' zei hij zachtjes en hij keek mij vervolgens aan. Ik gaf hem een glimlach waardoor hij ook begon te glimlachen.

'Maar ik kwam hier om je op te halen. Jessica heeft haar spullen gepakt' zei hij rustig en hij haalde zijn hand er langzaam van af. Ik was aan het aarzelen om het afscheid uit te stellen maar dat kon ik nu niet meer volhouden. Ik moest gedag zeggen, voorgoed.

'Ja, is goed, ik was toch net klaar' mompelde ik wat. Ik liep langs hem heen en ging richting de deur. 'Lily?' hoorde ik hem zeggen. Ik keek over mijn schouder naar achter. 'Ik vind het net zo vervelend als jij' zei hij. Ik keek hem even aan, op zoek naar woorden.

'Vervelend is niet het juiste woord Maeron, klote beschrijft het beter'. Het was kut, afschuwelijk, rot, een shitzooi en ik kan nog wel even doorgaan dacht ik. Ik trok de deur open en ging de kamer uit, Maeron kwam me al gauw achterna. Hij stuurde mij de juiste kant op en ik merkte al snel dat dat de stallen waren. Ondertussen had hij mij verteld dat hij ook meeging.

'Niet lullig bedoeld Maeron, maar ik wil dit graag zonder jou doen' zei ik tegen hem. 'Ik wil niet dat alleen jullie twee die kant op gaan' zei hij. 'Dat wil ik ook niet, daarom wil ik dat Laralytha ook meegaat, ik heb haar al gevraagd zelfs'. Maeron's gezicht viel, blijkbaar had hij op een ander antwoord gehoopt.

'Vandaar dat ze buiten de stallen staat' mompelde hij wat. Ik had haar ook al aan horen komen. 'Sorry Maeron' zei ze verontschuldigend en ze kwam tevoorschijn. 'Ik wist niet dat ze dit jou nog niet had verteld' gaf ze aan. Ze keek mij even aan met een blik van dankjewel Lily, nou had ik bijna op mijn kop gehad. Het enige wat ik deed was haar een grijns geven, alsof mij wat kan schelen wat Maeron wil. Ik hoorde stemmen bij de andere ingang van de stallen en voor ik het wist stonden Bellas en Jessica ook bij ons.

'Laralytha gaat mee had ik begrepen?' vroeg hij. 'Waarom weet hij dat en ik niet?' zei Maeron een beetje gepikeerd. 'Ach, arme man' zei ik en ik klopte op zijn schouder. 'Je hield wat achter voor me' zei hij streng. 'Serieus?' begon ik. 'Wat' zei hij alsof hij me niet snapte. 'Dit is niks in vergelijking met wat jij bij mij hebt gaan' zei ik een beetje boos. 'En als je daar nu over gaat zeuren slaap je vannacht ergens anders'. Meteen hield hij zijn mond dicht, een wijs besluit dacht ik. Ik zag Jessica en Laralytha een blik wisselen en een grijns.