SAKLI HAYAT

Hayatımın Başları

Merhaba, Şey benim hikayem biraz farklı. Herneyse işte benim adım Angela 13 yaşındayım. Doktorlar psikolojimin bozuk olduğunu söylüyorlar ama ailem ve ben buna inanmiyoruz. Geçmişte çok zor günler yaşadım, suan yaşadıklarım da zaten çok iyi değil. Ama herşeye rağmen bunların geçeceğine inanıyorum, en azından şimdilik.
Arkadaş çevrem çok geniş, sanırım bu yüzden biraz egoist bir kız olabilirim. Bazı insanlar kendisiyle barışık yaşayan insanların egoist olduğunu zannediyor. BU TAMAMEN SACMALIK!! Toplum içerisinde sevişmenin tek yolu "ben çirkinlim" diye yalan söylemek mi, ben asla böyle bir yalan söyleyemem. Asıl güzellik insanın kendine duyduğu özgüvendir bence. Gerisini sana bırakıyorum...
Şimdi beni daha iyi anlamanız için eskiye gidelim tam 8 yıl geriye... Ilkokuldaydim çoğu çocuğun mutlu olduğu, eğlendiği bir dönem. Da Daa benim dönemim öyle değildi, tamam biraz öyle olabilir. Okuldan beni ablam, ablamin adı Melisa. Evimiz okulumdan sadece bir iki blok ötedeydi. Annem asla tek başıma okula gitmeme izin vermezdi. Annemin derdi başından aşkındı, o benden kötü zamanlar geçiriyordu. Zaten benim kötü zamanlarımin sebebi annemin kötü olmasıydı. Herşey babam yüzünden veya babaanne denilecek o kadın. Annem ile babam Rusya'da tanışmışlar. Annemin söylediğine göre oldukça mutlularmış, babaannem, annem ile babamı kiskanincaya dek. O günden beri babamı silah olarak kullanmaya başlamış. Babam annemi dövüyor, tehditler savuruyordu. Gücü sadece anneme yetiyor olmalıydı. Annem gece-gündüz ağlıyor, O'na dualar ediyordu. Neyseki bu karanlık günler eskilerde kaldı. Fakat o zamanlarda dövülen tek kisi annem değildi, bende ablamdan dayak yiyordum.Pekii ailenin en küçük kizi ben olduğum icin biraz şımartililor olabilirdim ama bu öz ablam tarafından dovulebilecegim anlamına gelmezdi. Ablamı seviyor muyum? Evet, ama herşeyime burnunu sokmasa daha çok sevebilirdim. Annem ailesi Rusya'da yaşadığı için göremiyordu, babam ve ailesi de gitmesine izin vermiyordu. Koskoca yedi yıl ailenizi görmeden yaşayabilirsiniz? Hayır, benim annem yaşadı işte. Dediğim gibi bunlar eskide kaldı. Artık geleceğe bakıyoruz...
Ve şimdi ben bunları size neden anlattım, diye düşünebilirsiniz. Ben de bilmiyorum bazenleri psikolojimin bozuk olmasini normal görüyorum.
Annemin adı Rita Pugaçova, 1.70 boyunda, bitter çikolata renginde saçları, kahverengi gözleriyle dünyanın en güzeli, ne kadar yıpratıcı hayatın beyaz yüzünde bıraktığı yorgunluk izlerine sahipte olsa onu gören 45 yaşında ki kadını 25 yasinda zannediyor.
Babam kısa süre önce hayata gözlerini yumdu. Babam babaannemin oğlu olsa da, onun sadece herkes tarafından kendini acındirmak, gösteriş yapmak için ağladığını biliyordum bunu tek bilen ben değildim tabi, annem ve Melisa'da bunu fark etmişti. Melisa 18 yaşında , saçı benim gibi sarı ve düz olmasına rağmen hic benzemiyoruz.

~Hayat bana göre ateş ile cennet arasinda ki uçurum, eğer güçlü değilsen hayatta uçurumun üzerinden atlayamaz ve o karanlık dipsiz uçurumda kaybolursun. Eğer kendine güvenin yoksa atlayamazsın, sesini duyuramıyorsan dünyaya o ateşte yanarsın. Hayatın bütün zorluklarına karşı çıkıp, durabiliyorsan azgın, korkusuz dalgaların karşısında o zaman hayatın asıl şimdi senin olmuştur tüm renkleriyle~

Ben o karanlık, ateşli günleri geride bıraktım