Feng Yin Tian Xia မြန်မာဘာသာပြန် စဆုံး

အပိုင်း (၅၅) အခွဲ-၁

အပိုင်း (၅၅) အခွဲ-၁

ဟွားကျူ့ယွီ အကြွင်းမဲ့ထိတ်လန့်သွား၏။ ယောက်ျားတစ်ဦး ငိုယိုတာကို သူမ တစ်ခါမှမမြင်ဖူးတာတော့ မဟုတ်ဘူး။ စစ်မြေပြင်မှာ နာကျင်မှုကြောင့် ယောက်ျားတစ်ချို့ ဟစ်အော်ငိုကြတယ်၊ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်တဲ့ရဲဘော်ကို ဆုံးရှုံးရတဲ့အချိန်မှာ တစ်ချို့က နာကျည်းမှုကြောင့် မျက်ရည်တွေကျကြတယ်၊ ငိုကြွေးနေတဲ့ယောက်ျားတွေ သိပ်မရှားခဲ့ဘူး။

သို့သော် ရှောင်ယင်ကဲ့သို့ ယောက်ျားမျိုးဟာလည်း မျက်ရည်လည်ရွဲကျနိုင်လိမ့်မယ်လို့ သူမ တစ်ခါမှ တွေးတောမထားမိဘူး။

သူက အထက်စီးဆန်ပြီး အေးစက်ကာ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်လေသည်၊ သို့သော် သူလည်းပဲ ဘယ်လိုငိုရမယ်ဆိုတာ သိတယ်ပေါ့၊ ဒါ့အပြင် သူမကြောင့်ငိုကြွေးနေခဲ့တာ။

ဟွားကျူ့ယွီ ကြောင်သွား၏၊ သူ့မှာ သူမအပေါ် စိတ်ရင်းမှန်နဲ့ခံစားချက်တွေ ရှိနေလိမ့်မယ်လို့ သူမ တစ်ခါမှ တွေးမထားခဲ့ဘူး၊ ဒါကြောင့် သူမ အတော်လေးကူရာမဲ့ဖြစ်နေတော့သည်။

ငိုယိုပြီးနောက် ရှောင်ယင် အတော်လေးအမူးပြေသွားဟန်ပေါ်ပြီး ခေါင်းထောင်ကာ သူမကိုကြည့်လာခဲ့တယ်။ မျက်ရည်တွေကြောင့် ထူထဲတဲ့မျက်တောင်လေးတွေဟာ မျက်ခွံတွေဟာ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ကပ်နေတော့သည်။ သူ့ရဲ့မျက်ဝန်းတစ်စုံဟာ အနည်းငယ်ရီဝေဆဲဖြစ်ပေမဲ့ အတော်လေးကြည်လင်လာပုံပေါ်၏။

ပြုံးရင်းနဲ့ သူ့ရဲ့နံဘေးက မြေပြင်ကိုပုတ်ပြီး ပြောလာလေသည်၊ “ရားထို ဒီမှာလာထိုင်!” ဝိုင်ရနံ့က ရှိနေဆဲဖြစ်ပြီး သူ့ရဲ့အပြောတွေက အနည်းငယ်လုံးထွေးနေတုန်းပဲ။

ဒီဘဝတစ်လျှောက်လုံး သူနဲ့ပြန်တွေ့ဖို့အခွင့်ရေး ဘယ်တော့မှမရှိတော့မှာကို တွေးတောပြီး ဝတ်ရုံတွေ စွန်းပေသွားမှာကိုတောင် ဂရုမစိုက်ဘဲ ဟွားကျူ့ယွီ ဖြည်းဖြည်းချင်း လှမ်းလျှောက်သွားကာ ထိုင်ချပစ်လိုက်တယ်။

ရှောင်ယင်တစ်ယောက် မျက်နှာပေါ်မှာ ညှိုးနွမ်းတဲ့အပြုံးလေးတစ်ခု၊ အင်မတန့်ကိုလှပတဲ့မျက်ဝန်းလေးတစ်စုံနဲ့ သူမ၏စိတ်ဝိဉာဉ်ထဲသို့ ထိုးဖောက်မြင်နိုင်သလိုမျိုး သူမကို ငေးစိုက်ကြည့်လာ၏။