Trouble (season 1) [✔ COMPLETE✔]

😁ඇබැද්දිය😁

මා සාමාන්‍යයෙන් බෙහෙතක් පාවිච්චි කරන්නේ ශරීරයේ යම්කිසි අසනීපයක් ඇත්නම් පමණි. එහෙත් මා බෙහෙත් ගැනීම සදහා රජයේ ආරෝග්‍ය ශාලාවකට හෝ ඩිස්පැන්සරියකට යන්නේ හොඳ සනීපයෙන් සිටින අවස්ථාවල පමණි. මන්ද - මහ සෙනග අතරේ. තෙරපී, පොරකමින්, වරු ගණන් පෝලිමේ ඉද, බෙහෙත් ලබා හැක්කේ ශරීර සෞඛ්‍ය යහපත් අයට මිස අසනීපකාරයන්ට නොවන හෙයිනි. කෙසේ වුවද, මෑතකදී ඇති වූ දොස්තර හබය. නිසා, ලෙඩාට ඇති වන තරම් හෙමින් ලෙඩ බැලීමට දෙස්තර වරුන් කාරුණික වීමත්, අපේ ආරෝග්‍ය ශාලාවේ බාහිර දොස්තර අංශයට දොස්තර නෝනා කෙනකු ලැබීම නිසා "ආරෝග්‍යා පරමා ලාභා" බව මට වැටහුණි.
"මොකද, අසනීපෙ?"
දොස්තර නෝනා අසුවාය.

"කකුල් දෙක. රිදෙනවා හරියට -"

" හුගක් කල් ඉදන් ද?"

"නෑ - මේ උදේ ඉදන් පොලීමේ ම ඉදලා -"

"මේහාට ආවට පස්සේ හැදෙන ලෙඩ නෙවේ - මෙහාට එනකොට තිබුන ලෙඩේ මොකක් ද?"

මට කිසිම අසනීපයක් නැති බව වැටහුනේ මෙවිටය. මම කල්පනා කරන්නට විය.

ලැජ්ජවෙන්ට එපා - තියෙන දෙයක් කියන්න?" "

"මට තියෙන්නේ - " මම අදි-මදී කෙලෙමි,

"ඔවි - ඔවි - මොකක්ද?"

"මට නෝනට කියන්න මොකක්ද වගේ -"

"මොකෝ - නරක ලෙඩක් ද?"

"ආයෙ නරක ලෙඩ - හොද ලෙඩ කියල ජාතියක් තියෙනව ද? ලෙඩේ කොකත් නරකයි." මම හරස් වූවේමි.

"මං ඇහුවේ නරක තැනකද කියලා

"ආයේ නරක තැන හොද තැන කියලා -"

"හා - හා - කොහෙ හරි කමක් නෑ - මොකද අමාරුව? ලගට එන්න"

මම ඇයට ළංවීමි.

"මේක හැදුනම කන්ට බෑ - බොන්ට බෑ - ගමන් යන්ට බෑ

"නාන්ට?" 3 "නාන්න පුළුවන්, හැබැයි සබන් ගාන්න අමාරුයි!''

"ඉස්සරෝම අමාරුව දැනෙන්නේ කොහාටද?"

"ඉස්සරෝම අතට - ඊලගට කටට - ඊලගට බඩට - ඊලගට පපුවට, ඉතින් මේ අමාරුව හැදුණම ජීවිතේම එපා වෙනවා - අමාරුව හැදුණම නෑදෑයෝ, මිත්තරයො වුණත් කිට්ටු වෙන්නේ නෑ."