ÇOCUĞUMUN BABASI

Bölüm 23

medya: İrem tahtacı 

merhaba hepinize, 

kitabımın bir anda büyümesi beni çok mutlu ediyor bildirimlere çok seviniyorum hepiniz sağ olun ve var olun 

nasılsınız bu arada? umarım iyisinizdir ben biraz hasta gibiyim 

neyse keyifli okumlar

Bacağıma dolanan bacağı diğer bacağımla ittim çalan telefonun sesine kalkmıştım, Koray'ın bana sarıldığını görünce ayırma çalışmıştım üstelik şuan duru altımızda eziliyor olabilirdi.

Çünkü gece duruyu ağladığı için Koray ortamıza koymuştu, evet Koray duruyu ortamıza koymuştu

" duru." Korayı üstümden ittim, " Koray, koray kalk duru yok." Koray kalkmayınca tekme attım ve yere düştü, " ya kalksana zaten ayı gibi abandın üzerime kızım yok diyorum." Koray sonunda uyanmıştı.

" gökçe dur sakin ol, annenler falan almıştır niye hep en kötüsünü düşünüyorsun." Niye mi hep en kötüsünü düşünüyorum anneyim çünkü ben.

" çünkü ben senin aksine kızımı değer veriyorum ve ona zarar gelmesine tahmil edemiyorum." Aynı zamanda yatığı kaldırmış altına bakıyordum.

Koray da yatağına altına bakıyordu o iyi görmez diye bende eğildim," ne demek bu ya kaç kez konuştuk bunu gökçe niye sürekli aynı şeyi yapıyorsun." Gözlerimle yatağın altını kontrol ettikten sonra bir elim yerde bir elim yatakta koraya bakıyordum oda yarısı yerde bir eliyle destek almış bana bakıyordu.

" seni henüz affetmiş değilim, üstelik güvenmiyorum bile hatta şuan neden sana laf anlatıyorum bilmiyorum kızım bulmalıyım." Deyip pozisyonumu düzelttim ve odadan çıkmak için adımladım.

Odadan çıkınca koşa koşa anne diye bağırarak salona daldım, " anne, duru yok sizinle-" sözüm yardı kesildi çünkü salonda gördüğüm kişiyle yerimde durdum, arkamdan gelen Koray da durdu nefesi boynumdaydı beyaz pijamamın askısı düşünce düzelttim. 

" şey biz duruyu anneme sormak için bağırıyorduk." Karışımda duru kucağında annem ve korayın ailesi vardı utanç verici bir durum gibi olabilirdi ama bu benim için önemli değildi.

" aynen, aynen o yüzden hoş geldiniz bu arada ama neden geldiniz." Diye soran koraya dirsek attım, " yani ne iyi etinizde geldiniz demek istemiştim." Koray'ın kardeşleri gülmemek için zor duruyorlardı hatta benim annem ve Koray'ın annesi bile gülmek üzereydi ama Erhan bey bize fazla ciddi bakıyordu bu adam biraz tuhaftı.

" hoş geldiniz bu arada iyi ki geldiniz." Tahtacı ailesi tek tek gülümserken Koray'ın erkek kardeşi bizi süzdü, " hoş bulduk yenge." Dedi kafamı salladım yenge demiş olması hoş bir şeydi ama şu ortama pek uymamıştı Koray'ın kız kardeşi de annemden duruyu alıp sevmişti ayni odak noktası olmaktan çabuk çıkmıştık.

Sadece Erhan bey bize bakıyordu, " bizim oğlan evin yolunu bulamayınca burada olduğunu duyduk bizden başka önemli ne var diye gelip bakmak istedik kusura bakamayın yanlış zamanda geçmişsiz."

Dedikleri karşısında kaşları çattım koray da arkamda derin bir nefes alıyordu, " kızı var." Herkes bu dediğimle bana döndü durunun bile sesi kesilmiş gibiydi, " dediniz ya korayı eve değil buraya bağlayan şey ne diye kızı diyorum kızı var burada." Koray bir anda elimi tutu ama ben ellini bıraktım ve kızma doğru gidip kucağıma aldım ve koraya verdim.

" aynı zamanda yanlış bir zamanda gelmediniz." Duvardaki saate baktım, " saat sabah saatleri olduğunu var sayarsak uyuyor olmamız ve bu şekilde karşınıza çıkmamız normal çünkü birkaç gün önce birileri kızımı kaçırdı bir anne ve baba olarak panikle o yüzden bu şeklide karşınıza çıktık kusura bakmayın." Erhan beyin derin bir nefes çekti içine konuşacaktı ki izin koray'ın annesinin duruya baktığını gördüm.