Pov. Snowdrop.
Ik ben Snowdrop. Ik ben een pegasus en heb geen cutiemark maar ik zou hem toch nooit kunnen zien. Ik ben tenslote blind. Maar ik hoor wel dingen. Zoals de sterren. Ik hoor ze twinkelen. Ze klinken alsof er honderden kleine belletjes die rinkelen. Het is prachtig. "Snowdrop kom naar binnen de storm wakkert weer aan." Roept mijn mama. Ik vlieg naar binnen.
Volgende dag
Het weekend is weer voorbij en ik vlieg naar school. Als ik daar net ben gaat de bel. In de klas verloopt alles goed. Op een van de laatste momenten vraagt de juf "heeft iedereen zijn project voor het zomer zon festival al af?" Iedereen knikte. "Snowdrop? Hoe gaat het met jou project? Weet je zeker dat je niet met iemand wilt samenwerken?" Vraagt de juf. "Nee hoor. H...he...het gaat juist heel goed! Ik ben al bijna klaar zelfs!" Zeg ik. Wat dus een leugen was. Ik moest er nog aan beginnen. De bel ging. "Oke kinderen onthoud morgen is de zomer zon festival al. Snowdrop ben je voorzichtig? Ik weet dat je de weg kent maar het is heel erge storm." Hoor ik de juf bezorgd vragen. "Het lukt heus wel." Zeg ik snel. Ik pak mijn mantel en vlieg naar huis. Thuis aangekomen luister ik naar de sterren. Iets koud valt op mijn neus. Meer koude dingen vallen. Er valt er een voor mijn hoeven. Het klinkt niet als sterren. Dit klinkt veel zachter. Nu weet ik het zeker. Het is sneeuw. Ik pak een klein beiteltje van ijs en begin.
Volgende dag.
Pov. Luna
Vandaag is het zomer zon festival. Het festival van de laatste winter dag. Weer eentje voor mijn zus -Celestia prinses van de zon. Niemand ziet ooit mijn werk. Ik doe elke nacht mijn best om de maan en sterren zo goed mogelijk op te laten komen. En niemand ziet het. Alle pegasus kinderen staan klaar. Ze kijken ons hoopvol aan. De lerares van de kinderen kijkt bedroefd naar een lege plek. "Welkom om het zomer zon festival. Vandaag vieren we de laatste dag van de winter en dat de zomer en aan komt." "Heeft iedereen zijn gift voor de zomer?" Vraagt Celestia. Net als de kinderen hun giften willen afgeven komt er een kleine pegasus aangerend. Ze heeft een lichtblauwe vacht en witte krullende manen met ijsblauw erin. Zo te zien is ze blind. "Wacht! Ik heb ook iets!" Roept ze. "Het is een ster. Ik kan ze misschien niet zien maar ik kan ze horen twinkelen." Ze... ze had mijn werk gezien? "Kan ik hem zien?" Vraag ik. Ze knikt. Ik haal em met mijn magische krachten naar me toe. Hij lijkt niet presies op een ster maar hij is prachtig. "Kunnen wij hem zien?" Vraagt Celestia. Ik laat hem naar mijn zus gaan. Ze glimlacht tevreden. "Kun je er meer maken?" Vraaft ze. De pony knikt.
40 jaar later.
"Moeten we hem echt wegdoen?" Vraag ik. De tranen zwellen op in mijn ogen. "Het is de laatste" Bijna rolt er een traan over mijn wangen. "Ik weet dat ze een gode vriendin van je was maar ze heeft er maar zoveel gemaakt." Zegt Celestia troostend. Een reeks tranen lopen over mijn wangen als Celestia de sneeuwvlok uit de pot haalt en hem in de lucht laat vallen. Meerdere sneeuwvlokken vallen. Ik weet zeker dat Snowdrop er een van is.
