Korkuyorum...
Ama karanlıktan değil aydınlıktan. Çünkü bilirim karanlığa alışmış bu gözler acı çekicek aydınlıgında...
Bana gel deme korkarım sana koşmaya. Önce sen gel, bir mum yak karanlığımda gözlerim alışsın, sonra o ateş büyüsün büyüsün... Sonra sen ol ama yakma ateşin İbrahimi yakmadığı gibi sende benim ateşim ol ama yakma...
Korkuyorum...
Bu dar çıkmaz sokaklardan değil, çıkmazın sonunda seni bulmamaktan
Korkuyorum...
Diyorum ya iste ben ürkek bir kartalım sandığ kadar güçlü değil kanatlarım.
Gözlerim öyle keskin değil göremem doğruyu yanlışı...
Sen bana bakama ben hep susarım ama sen konuş çünkü sesizliğin felaketim olmasından korkarım...
Sen gel cesaretim ol aydınlığı göster bana, sonra doğruları söyle sadece.
Yalanlar tekrar sokar beni karanlık kovuşlarıma...
Sen gel cesaretim ol ki sana koşmaya derman bulsun yüregim...
MERHABA ARKADAŞLAR YAZDIGIM ŞİİRLERDEN BİRKAÇ TANESİNİ PAYLAŞMAK İSTEDİM İNŞAALLAH BEĞENİRSİNİZ...
