His Cure

chapter 3

Chapter 3

Matapos ang usapan naming dalawa ni Shuee, dinala niya na ako sa isang magandang lugar na malapit sa kainan at hindi ako makapaniwala sa mga nakikita ko, they’re almost the same as we, but we have the difference.

They have no power like us, they can’t fight us I’m sure.

“Pa bili po,” ngumiti si Shuee sa isang matabang babae, kung susukatin ko ang taba niya masarap siguro ang laman nito.

“Heto napo ginoo,” may binigay siyang isang bagay na nangangamoy sa loob ng isang basket. I smell a fresh blood there and I’m so happy to smell it, para akong bata na inilapit ang aking ilong sa basket at inamoy amoy ito. Nagtaka ang babae nang makita ang ginawa ko, kaya naman magsasalita sana ako nang biglang nauna si Shuee.

“Ang gwapo niya diba?”
Ngumiti ang babaeng mataba at tumango.

“Parehas lang kayo Ginoo, tsaka bakit niya inaamoy ang basket na may lamang atay ng baka,”

“Dahil gutom ako.” I spat and smiled devilishly.

Bahagyang nangunot ang kanyang noo at nagsalita.

“Ganon ba,” natatawa niyang sabi. “Pwede naman po kayong kumain sa loob ngayon.”

I open my mouth and try to speak to her but Shuee is already told the woman using a different language. Hinila niya ako upang ilayo sa bentahan, Ewan ko kung ano ang ibig niyang sabihin.

“Ganon po ba? Sige!”

“Mauna na kame,” paumanahin niyang wika at hinigit ako.

“Sana sinabi mo na sa kanya na vampira tayo,” maktol ko pa nang maglakad lakad na kami.

“Tapos, mag kakaroon na naman ng digmaan?” natigil ako sa aking sasabihin.

“Hindi naman,”

Inagaw ko sa kanya ang basket at mabilis na lumundag sa isang mataas na bahay, sa sobrang bilis ng oras dito. Naabutan nakame ng hapon, medyo okey din naman ang itchura ng kabahayan at paligid ng mga tao, may mga batang naglalaro at may mga nanay at tatay na nagtratrabaho sa kanya kanyang buhay. Unlike sa kastilyo, dinadalhan lang ako ng aking makakain at lahat ng gusto ko sinusunod lang ng mga tauhan, even Shuee always obey me when we are in our kingdom however if we’re alone we got mingled and acted like the normal one.

“Pantay pantay ang mga tao na namumuhay dito, ngunit katulad niyo may mga namumuno rin naman sa ibang pamamaraan,”

“Hindi ko naman maipagkakaila na maganda ang takbo ng kanilang komunidad,” I said.

“How beautiful,” ngumiti si Shuee at kinuha ang mga bulaklak sa paligid kung saan kami ngayon, bumalik kami sa bundok dahil kakain kami ng mga atay na binili ni Shuee, ewan ko sakanya, hindi ko alam kung paano siya nakahanap ng pera sa ganitong lugar, I mean kung economics ang pag-uusapan hindi naman kami ignorante, we learned and study some related subject in our world.

“Para saan naman ang mga rosas na ’yan?”

Huminto siya sa pag kuha at binaling sakin ang kanyang tingin, habang ako naman ay hindi pa tapos sa pag kain ng preskong atay ng baka.

“Mamaya mo malalaman,” marahan siyang ngumiti at mabilis na umakyat sa itaas ng puno kung saan kame kanina. Wala akong naririnig sa paligid, tanging mga huni ng mga ibon lang at mga kuluskos ng mga hayop sa paligid ang nararamdaman ko. Tinapon ko sa damuhan ang buto ng kinain ko.

At sinundan si Shuee sa itaas, mukang nag mumuni muni siya at pinagmasdan ang malaking bayan sa aming unahan. Nang makalapit ako at naupo sa malaking sanga ng puno at sinundan kung saan nakatingin si Shuee. Ang mga bahay ng tao, ang mga maiingay na Gawain don ay dala ng hangin ang kanilang ingay at amoy, dahan dahan kong nilingon si Shuee na ngayon ay nakapikit habang humihinga nang matiwasay. Ewan ko pero nararamdaman ko ang kalayaan sa kanyang paghinga.