Pink Ribbon | Hyunlix

0.5

💘

'Seni çok özledim Argia'

Zihniniz bazen sizi sinir etmek için oyun oynar ya hani? Bazen bir ses duyarsınız isminizi söyler ama bir bakmışsınız ki kimse size seslenmemiş. Delirdim herhalde dersiniz. Ben de delirmiş miydim? Yoksa zihnim bana oyun mu oynuyordu?
Zihinlerle uğraşan kişi bendim. İnsanların zihnine girer onların düşüncelerini okur ,  onlara fısıldar ve gerçek olmayan şeyler gösterirdim.

Bu da benim yaptıklarım gibi sahte miydi?
Belli belirsiz duyduğum ses ve kapıdan çıkan silüet.

Hala kapının dışında olduğunu biliyordum. Zihnini hissedebiliyordum. Ama düşüncelerini okumaktan ölesiye korkuyordum. Bu yüzden yapabileceğim tek şeyi yaptım.

Aster . Sen misin?  

Yanıt gelmemişti. Gözlerim tekrar kapanırken yüzümde hafif bi gülümseme vardı bu sefer. Gözlerimden süzülen yaşlar değil.

~

Gözüme hücmeden ışık yüzünden rahatsız olarak yatakta diğer tarafa döndüm. Perdeleri bazen kapatmayı unutuyordum işte. Sonra sabahın köründe ayağa kalkıyordum.

Uykum tamamen kaçınca sinirle bir tekme  savurdum yorgana . Hiç bir halta yaramasa da bir nebze sinirimi yatıştırıyordu.

Kapının tıklatılma sesini duyduğumda sinirle bir tekme daha savurdum . Ve kapı tekrar tıklatıldı.

"Gelsene be !"

Pencereden esen rüzgarla  perdenin kapattığı kısım da açılmış güneş doğrudan gözüme gözüme gelmeye başlamıştı. Garip sesler çıkararak yorganın altına girdim ve yine tekmeler savurdum. Biraz aşırıya kaçmış olacağım ki kendimi yerde bulmuştum.

"Ya sabır ya selamet. "

Yorganın içinden çıkmaya çalışırken kendimi daha da yorgana dolamıştım. Her şeyin  illa ters mi gitmesi gerekiyordu?

"Yeter ama ağlayacağım artık ya!"

Kulaklarıma dolan melodik kahkaha ile hareket etmeyi bırakmış kafamı yorganın ucundan çıkarmaya çalışmıştım.

"Güleceğine yardım etsene kardeşim kör müsün kıpırdayamıyorum burda ."

Tekrar gülerken " Sabah sabah neşen yerinde galiba kardeşim" diyerek yanıma gelmişti.

"Ya ne demezsin ! Yardım edecek misin?"

"Tamam tamam gel ."

Sonunda bedenimi sıkıştığı yerden kurtardığıma şükredip yerde öylece yattım.

"Kahvaltıya çağırmak için gelmiştim ben."

Gözlerim ayaklarından gözlerine çıktığında ne kadar uzun olduğunu düşünüyordum.

"Mia nerde? "

"Bilmem" omuzlarını silkerek odadan çıktı.

"Bolmom."