Alternative Way to Show

·PROLOGUE·

"What do you mean? May darating today?"

I asked my brother in shock, dahil wala naman kaming expected visitor ngayong araw. Kanina pa 'ko naguguluhan sa mga actions ni kuya. It seems like something is bothering him. Tumatak sa isip ko ang sinabi niya kanina na may darating ngayong araw dito sa bahay, but I don't remember him neither me agreeing someone to visit here in our house.

"Just chill, you would be the happiest woman in the entire universe 'pag nakita mo 'tong tao na 'to," kuya answered while smirking.

Happiest? Really? The last time I was very happy is when... Oh! Nevermind. That was the first and last time that I was genuinely happy.

"I hate being happy, kuya," I sighed. "You know that."

Hindi ako mapakali. My brother is acting so strange today. I feel nervous dahil sa kanya. Actually, 'di ko alam kung kinakabahan ako dahil sa bisita or dahil sa kung sino 'yung bisita. Naguguluhan ako.

"Kuya, last na 'to," pangungulit ko sa kanya. "Do I know kung sino 'yung darating?"

"Of course, you do," sagot ni kuya. "You know him very well."

What did he just say? Him? So, lalaki ang darating? I'm starting to feel who he would be. I never doubted my gut feel.

"Since you're asking about him, he'll be here in 10 minutes," kuya updated me.

Pumunta na lang ako sa garden namin para magpalipas oras, since 10 minutes na lang at darating na ang bisita. I'm peacefully sitting on the bench when my phone suddenly rings. Nang tignan ko 'yon ay pangalan ng best friend ko ang bumungad kaya sinagot ko agad ito.

"What do you need? My alipin," I laughed.

[Siraulo ka talaga! Otw na 'ko sa inyo susunduin kita.]

"Ha? Ano? Saan tayo pupunta?"

[Basta, surprise. Mag-ayos ka na lang dyan para pagdating ko eh aalis na lang tayo.]

"Okay, fine. Ibababa ko na ah, babush na alipin ko!" pang-aasar ko pa bago ko i-end ang call.

Pumasok na 'ko sa bahay namin para magbihis at magpaalam kay kuya at paniguradong 'di ko na mahaharap 'yung bisita namin.

"Hey, kuya!" pagtawag ko sa kanya. "My best friend just called and papunta na siya rito, aalis lang daw kami. So, can you please welcome our visitor by yourself?"

"What? Papunta na siya, nasiraan lang ng car," he answered. "Can't you wait a little bit?"

"I'm sorry, kuya. I just can't," sabi ko at saktong nag-message na ang kaibigan ko na nasa labas na siya ng bahay namin. "Look, kuya! Nasa labas na pala siya."

"Okay, I'll handle this. Enjoy kayo," he said.

Lumabas na 'ko para sumama sa kaibigan ko at nang makaalis na kami. Medyo matagal na kaming hindi nakakapag bonding kaya naman excited ako ngayon.

"Oh! Alipin ko! Tara na!" pang-aasar ko.

"Gaga! Dalian mo na pumasok ka na, mainit," sambit niya.

Pumasok na 'ko sa kotse niya at nag-drive na siya. Sa totoo lang, hindi ko pa alam kung saan kami pupunta. Well, okay rin na sumama ako dahil hindi talaga ako mapalagay sa bisitang darating.