“Hindi! Hindi! Hindi nyo ako naiintindihan! Kahit anong sabihin nyo! Alam kong hindi nyo ako naiintindihan kasi wala kayo sa lugar ko! Hindi nyo alam kung gano kasakit! Hindi nyo alam!”
Yan ang lagi kong sinasabi kapag may taong nagkumakausap saken! 3days palang ang nakakalipas nang nalaman kong wala na si josh. Hindi ko matanggap yun! Hindi ko kaya! :’( hindi ko kayang tanggapin! Kausap ko lang sya nung isang lingo!
Kahit anong pilit ko sa sarili ko, hindi ko magawang tanggapin na wala na si Josh!
“Mahal na mahal parin kita Josh! Bakit mo ko iniwan! Sabi mo, pupunta ka lang ng ibang bansa para mag-aral di ba? Sabi mo after ng graduation natin, magpapakasal na tayo di ba? Asan na Josh? Asan na lahat ng sinabi mo Josh! Josh!”
Ito ako sa kwarto, namumukmok kayakap ang litrato ni josh. Ang lalaking sobra kong mahal.
“Josh! Bumalik ka na lang Please! Josh! Mahal na mahal kita eh. Josh! Bakit ngayon mo pa ako iniwan? 3 months nalang Josh, magkakasama na tayo di ba? 3 months nalang. Bakit hindi mo sinabing may sakit ka? Bakit hindi mo ako hinayaang makasama ka manlang kahit sa huling sandal ng buhay mo?! Bakit Josh? Akala mo ba madali tong pinagdadaanan ko ngayon ha? Josh ang sakit sakit! Sobrang sakit! Bakit hinayaan mong sarilinin yang nararamdaman mo? Bakit hindi mo sinabi? Bakit!? I hate you Josh! I hate you! Mahal na mahal kita eh! Sagutin mo ko Josh, Please!”
BINABASA MO ANG
Love is an illusion ...
Teen Fiction“Wag kang makipagtalo sa taong nasasaktan kasi habang nararamdaman pa nya ang sakit, hinding-hindi ka nya maiintindihan.” To my readers, I’m Althea, first time ko magsulat ng story to express my own feelings. So, I hope wag na po muna ninyong i-ju...
