Unrequited.

It's been unrequited from the start. Simula pa lang, umasa na ako na magugustuhan nya ako kahit impossible. He's inlove with another girl.

Simula pa lang alam kong talo na ako pero heto ako, I keep on trying. Pero sa huli ang mga kagaya ko ay umuuwing luhaan kasi sa huli kami ang umasa. Kasi kahit anong pilit ko, he will never love me the way I used to love him.

I tried not to focus in him and not to give too much attention. I tried to be busy in other things. But my best doesn't enough. Sa kanya pa rin talaga bumabalik ang attention ko. At the end of the day, I've always ended in liking him more.

I've known him since I was in fourth year high shool. Third year sya noon nang simula ko syang mapansin.

He's not that so much handsome, but he's so much appealing to me. He's the perfect definition of tall, handsome and dark for me. His expressive eyes compliment in his dark brown hair. He's a very funny person.

We've met through the music club sa school. Isa sya sa pinakamgaling na mag drums sa buong school. At ako, I love singging. He was the part of the band that time. Music makes us closer. And maybe it was destiny's way to makes us closer.

Boyfriend ni Ate Gracie ang Kuya nyang si Zane. Magbestfriend ang pinsan ko at ang kuya nya dati. And now, they're lovers. Naiingit ako sa kanila dahil they cross the thin line between love and friendship. And now, they have both, love and friendship.

I'll never expect na mas lalo kaming mapapalapit sa isa't isa through his brother and my cousin.

Everytime na pupunta ang pinsan ko sa bahay nila ay lagi nya akong sinasama. My cousin didn't know that I have feelings to him.

I want to keep this feeling in myself. There's a thin line between love and friendship. I'm afraid to cross that line between us. Natatakot akong mawala ang frienship namin over that love. And I don't even afford to lose both.

Like now, ang hilig nyang asarin ako na para bang wala nang bukas. But sometimes, jokes are the reason why we fall in love more to that person.

"Trish, you like Chris. Don't you?" Tanong ng pinsan kong si Gracie nang lumabas si Chris para kumuha ng merienda namin.

Nandito kasi kami ngayon sa bahay nila at nag mo-movie marathon. Umiwas ako ng tingin sa kanya. Wala na talaga akong kawala. Malalaman at malaman din nya kung ano ang nararamdaman ko para kay Chris.

"So, you like him." It's not a question but it's more on confirmation.

It's not what she thinks. Higit pa sa pagkagusto ang nararamdaman ko sa kanya. It is something deeper.

"Maybe."

Wala nang nagsalita pa sa'min nang bumalik si Chris at naupo sa tabi ko. My heart skipped a beat every time he's always near to me.

"Hey. Bakit sobrang tahimik mo ata? Ayaw mo ba ng movie" he looked at me straight in the eyes. "I'll change it if you don't like."

"It's okay. May iniisip lang ako." Umiwas agad ako ng tingin sa kanya. Yung mga matang iyon ang isa sa mga dahilan kung bakit lalong lumalalim ang nararamdaman ko para sa kanya.

His eyes are giving me false hopes. Hope that makes me believes that he will like me the same way I do.

"Are you hungry? Kainin mo 'to" agad nyang kinuha nag fries at sinubo sa akin.

Hindi na ako nakatutol pa dahil nadistract ako sa sobrang lapit nya sakin. Siguro ilang inches na lang at magkakadikit na yung mga labi namin. Lalong bumilis ang tibok ng puso ko sa naisip kong iyon.

"Ehem!" Tikhim ng pinsan kong si Gracie "Masyado na ata kayong SPG jan!" reklamo nya.

Masyado akong nadala sa mga naiisip ko. Nakalimutan ko na kasama pa pala namin sya. Agad namang tumayo si Ate Gracie at umalis.

Tinignan ko ulit si Chris. I'll never expect na mamumula din sya ng ganoon. Agad naman syang nag iwas ng tingin nang makita nyang tinititigan ko sya.

Is this the sign that I've been waiting? Is he falling for me?

I think it's a no. Kasi after that awkward moment ay umalis na sya. He left me hanging without saying any single word!

Here I am again. Umaasa na naman.

Natapos ang araw na iyon na hindi kami nagpapansinan.

Days passed, mas lalo kaming naging malapit sa isa't isa. Hindi lumilipas ang mga araw na hindi kami magkasama.

Until his birthday came, I decided to confess what I feel towards to him. I gathered all my courage to face all the fears that I've been afraid to overcome.

We're sitting on one of the benches sa may soccer field ng school. Marami na rin ang mga estudyante ang nakauwi na kaya iilan na lang ang tao na nasa school grounds. There's a long silent between us. The silent doesn't make me feel awkward, but it's comforting for me.

"Trish / Chris" sabay naming sabi.

"Ahmm. Ikaw na maunang magsalita." Natatawang sabi nya habang kinakamot ang kanyang ulo.

"Hindi naman importante ang sasabihin ko eh. Ikaw na lang muna ang magsalita." Pagsisinungaling ko.

Buong akala ko ay makakaya ko nang sabihin sa kanya. Pero bakit parang ang hirap gawin?

Pero bago pa sya makapagsalita ay may isang babaeng tumatakbo papalapit samin. She was smiling from ears to ears at nakatingin sya sa gawi kung saan kami nakaupo.

Biglang lumakas ang tibok ng puso ko. Hindi dahil sa sobrang kaba kundi dahil sa iniisip ko.

Nakumpirma lang ang iniisip ko nang bigla syang sumigaw.

"Babe!" She shouted. She was running towards to Chris.

Lumingon ako kay Chris at masaya syang nakangiti. Hindi ko maiwasan na masaktan sa nakikita ko. Naisip ko na maaari ka rin palang masaktan kapag nakikita mo ang mahal mo na napapangiti ng taong mahal nya.

Pero bago ko pa maiiwas ang tingin ko sa kanya ay agad na syang lumingon sa akin.

"Oo nga pala. Trish,  kami na ni Abby. Kanina lang. Yun lang ang gusto kong sabihin. Ano nga pala ang gusto mong sabihin?"

Habang nakatingin ako sa mga mata nya, hindi maitatago na sobrang saya nya ngayon. Unti unting nadudurog ang puso ko sa mga matang nakatingin sakin.

"It's nothing important, Chris." Simpleng sagot ko. Hindi ko alam kung paano ko kinayang sabihin ang mga iyon sa kanya na hindi man lang umiiyak.

My feelings are not important compared to your happiness.

I faked a smile. Ganito pala kasakit ang rejection. It always hurts, but having it come to my best friend is worst. That agony, that struggle, that pain, which rejection takes you to the place of grasping my love to him. Pero kahit anong gawin ko, he will never choose me.

"Sige Trish mauna na kami ni Abby may date pa kasi kami eh." Ngumiti sya habang kumakaway.

Naguunahang tumulo ang luha ko nang makaalis na sila. It's hard to see the person you love happily goes away with someone he loves.

Maybe it's part of growing up. I should let go and move on. Oo, masakit ang mag let go pero mababago ba nito ang katotohanang mamahalin ba nya ako kapag patuloy pa rin akong kumapit sa kanya? How many times do I need to reject before he will love me? My life should go on without him.

This love is unrequited. It's me who love him from the start and he will never love me the same way I do.

End.

 ~*~*~*~*~

A/N: This is the revised Edition. And dedicated to Kimberly Duncil. Advance Happy Birthday Bheshy. Mwuah. J