Bir Platoniğin Günlüğü

BÖLÜM 11

Bölüm şarkı Gökhan Türkmen "Platonik Aşk"

Olayların yani bu olan tüm saçmalıkların ardından tam 1 hafta geçmişti hemen hemen her şey unutulmuş ve hatta en önemlisi de Mert ile ilk tanışmış gibi çok iyi iki arkadaş olduk işte aynen böyle geçti bir hafta ilk zamanlar annemler dışarı ya bile çıkmama izin vermiyorlardı ama sonunda izin koparmıştım zaten okullarında kapanmasına az kalmıştı yani güzel bir yaz tatili geçirip , eğlenmek ve en önemlisi de mutlu olmak istiyorum çok şey mi istiyorum hiçte bile yani belki biraz ama olsun .

He ben şu an okulda sırada oturmuş Mert 'in kafasına silgi atmak ile meşgul oluyorum ee napalım ders matematik yani yapıcak bir şey yok ben böyle ona silgi atarken Mert' in arkasına dönmesi ile " aa şurdaki ufo mu misali " gökyüzüne bakıyordum tabi kide anladı seni tenefüs de mahfedicem bakışları atarak önüne döndü

2 -3 dk sonra zil çalmıştı Mert sinsi sinsi yanıma gelip beni gıdıklamaya başladı ben "aaa Hayır hayır tamam Mert bidaha yapmiycamm " diye bağırıyordum o ise pis pis gülüyodu arkadan duyduğu ses ile beni bıraktı her kimse Allah razı olsun valla ses Emre 'den gelmişti ne alaka yani şimdi bıraksana kızı diye bağırdı o sırada beni kolumdan. Tutup kendi arkasına aldı bu neydi şimdi böyle ben onu her nekadar sevsemde o benim tüm sevgimi bilmeden de olsa kırmıştı yani şuan yaptığı saçmalıktı .

Mert tam elini kaldıracakken önüne geçip Emre' ye hesap soran bakışlar attım .

Ne oluyor ya Emre söylesene bana ne oldu şimdi ??

Emre biraz sinirlenmiş bir tavırla niye onu böyle koruyorsun yoksa seni kaçırdığında bişey mi geçti aranızda ??? Dedi .Bunu imalı bir şekilde söylemişti .

O an resmen yıkıldım Allah 'tan sınıfta kimse yoktu ders beden olduğu için herkes spor salonundaydı ben ne kadar ağlamak istemesemde göz yaşlarım benden önce davranmıştı bile Mert bir hamle yapıp Emre ' ye vuracakken ben ağlayarak koridorda koşmaya başladım bu bana çok ağır gelmişti ben öyle bir kız değildim ve asla da olmam Emre' den soğumama neden oluyordu tüm bunlar hemen bir sınıfa girdim üst katlarda boş bir sınıftı burda istediğim kadar ağlaya bilirdim o sözler okadar Ağar gelmişti ki anlatamam beni böyle göremez bu bu çok saçma ...

Koridorda kısık sesle elif diye bağırıyorlardi ama umrumda değil hatta şu an da bu okulda bulunmak bile benim içimi acıtıyor onlar bir üs kata çıkınca hemen koşar adımlarla okuldan çıktım bir kafeye oturdum bir latte söyledim bu iyi gelirdi ne de olsa o sözleri sindirmek pek de kolay olmaz heralde.

Telefonum 10 kere çalmış ve 20 den fazlada mesaj gelmişti Nehir beni öldürebilir ama sinirliyim ve Nehir ile konuşursam kesin ağlarım o yüzden en iyisi okul saatine kadar ortalık da dolaşmak yani bide annemin konuşmalarını iki saat dinleyemem Off ne sorunlu kızım ben ya...

Şu an ise sahilde tek başıma boş boş geziyorum O sırada ...

Arkadan tanıdık bir ses adımı söyleyince kafamı çevirdim ve gördüğüm kişi ile daha da sinirlendim bu Emre idi ne yüzle benim yanıma gele biliyordu hemen hızla ilerlemeye başladım Emre 'nin ayak sesleri iyice yaklaşınca daha hızlanırken Emre ' nin beni kolumdan tutup çekmesi ile sarsıldım sarı saçlarım rüzgarın etkisi ile uçuştu kolum açmıştı kaslı bir yapısı olduğu burdan belliydi .

Kolumu çekmeye çalıştım ama başaramadım .

--"Sen sen ne hakla böyle bir şey yapıyorsun Ne yüzle burdasin dedim kaşlarımı çatarak ."

--"Konuşmamız lazım Elif yürü ".

--" Yeter Kolumu acıtıyorsun hem benim senin ile konuşmak gibi bir isteğim yok git başımdan ."