love knows no obstacles.

Bölüm 17

Wilhelm'in telefonu çalmaya devam ediyordu zar zor gözlerini açarak elini masada gezdirdi.

Sonunda telefonunu bulduğunda aramayı onayladı. "Alo?" Dedi annesinin ciddi sesini işitmişti.

"Okuldan seni almaya geliyorum, hazırlanman gerek." Annesinin telaşlı sesini geçti okuldan alınmasını duyunca gözleri aniden açılmıştı.

"Ne.. ne demek almaya geliyorum. Bir şey mi oldu anne?" Kadın daha fazla bir şey demeden Wilhelm'e tekrar aynı baskıda söyledi.

"Hazırlan geliyorum." Telefon yüzüne kapandığında sinirle yatağından kalkıp üzerini değiştirip çamaşırlarını valizine kattı.

Dışarıda duran korumasına usulca seslendi. "Annem sana bir şey söyledi mi hiç?"

Kadın başını olumsuz anlamda salladı. "Sadece buraya geleceğini söyledi anneniz."

Daha fazla bir şey demeden odasından çıkıp yemek yemeye salona geçti. "Günaydın Wilh."

Kendisine güler yüzle söyleyen Vincent'e baktı. "Sana da." Diyebilmişti şaşkın ifadesiyle.

***

Yemek faslı bittiğinde herkes ders için sınıflara dağılmıştı Wilh odasında annesinin gelmesini bekliyordu.

Odasına okulun görevlisi girdi kapıyı çalmadan. "Wilhelm.. dedi yorgun bitkin gözleriyle etrafı ve Wilhelm'i süzdü.

"Evet?" "Anneniz kapı da sizi bekliyor." Wilhelm başıyla onaylayıp valizi sürükleyerek çıkardı.

Böyle apar topar gitmesinin bir sebebi olduğunu anlıyordu ama neyden ötürü olduğunu bilmiyordu.

Acaba Simon ile hala görüştüğünü birileri ona tekrardan söylemiş olabilir miydi?

"Wilhelm valizini şöföre ver." Adama verdi ve arabaya binmeden annesinin konuşacağı şeyi bekledi.

"Artık evden devam edeceksin." Duyduğu sözle şoke olmuştu. "N-n-ne?"