He Is My Bodyguard

Chapter41-Memories

Memories

"Manunumbalik ang mga ala-alang unting nawala"
~bee_budyy~

-------------
Rhia's Pov.

He's annoying lalo na pag inaasar niya ako pero merong parte sa puso ko na para bang namiss ang pagiging bwisit niya. Minsan nga napapangiti nalang ako sa pang-aasar niya pero nakakailang na kapag bigla na siyang manlalambing. Literal na sa pananalita niya dinadaan ang panunuyo sakin.

"Why you love whit shirt so much? Lagi nalang kase kitang nakikitang suot puro white shirt" takang tanong ko sakanya ng makita ko ang bihis niya. As usual white shirt nanaman at nakapangsummer siyang short.

Umiwas ako ng tingin ng mahuli niya akong nakatingin sakanya. Pano ako hindi titingin sakanya kung ganyan ba naman siya ka hot at dumagdag pa ang sikat ng araw na tumatama sa mukha niya.

He's really hot than the sun...

"It's your favorite color" aniya na tumabi sakin at naupo sa ilalim ng puno na lagi naming pinagtatambayan.

"Me? White? Hahahaha I mean yeah I like white pero hindi naman literally na laging white ang suot ko noh" natatawang saad ko sakanya habang nanatili lang siyang seryoso. "Hindi nga? Favorite ko talagang kulay yan?" takang tanong ko.

"Oo. Noon nga sinusuot mo pa damit ko"

"What! Wait....damit mo sinusuot ko?!" di makapaniwalang saad ko sakanya.

"Hindi ko namang kayang magsinungaling sayo. You always want to wear my shirt before" aniya na natunghay lang sa harapan habang ako nakatitig sakanya.

He look calm but I feel that he's hiding something from me.

Pano kung sabihin kong nagseselos ako? Papalitan mo ba ang suot mo? Hahayaan mo bang gamutin ko ang sugat mo? Sayo na ba ako?" seryosong tinig ng lalake na blurred ang mukha. Kahit blurred ang mukha niya ay pansin ko ang buhok niya na mahaba at ang malakeng katawan niya.

"Oo" bigkas ko. Ako mismo ang babaeng nagsalita na pansin ko na nakaitim ako na shirt pero hindi ko alam kung bakit.

"Magpalit kana...sana yung akin naman kase nagseseslos ako rhia" aniya at biglang nawala ang lahat.

Sino siya?...

Napahawak ako sa ulo ng bahagyang sumakit ito.

"Rhia? Bakit? Masakit nanaman ba ang ulo mo?" tanong sakin ni clarence pero hindi ako sumagot dahil gusto kong alalahanin ang lalake sa isipan ko. Sino ba kase siya?.

Nitong nagdaang araw I always dream about a guy that similar sa lalakeng bigla nagplay sa utak ko. Naguguluhan nako sa biglang nakikita ko sa isipan ko at puro siya...ang lalakeng yun. Ano ba siya sa buhay ko?.

"Hey rhia ko?" alalang tanong sakin ni clarence at ngayon ay nakakulong na ang mukha ko sakanya.

"C-clarence" piyok na saad ko at hindi ko manlang napansin na umiiyak nako.

"What happen? Tell me? May masakit ba sayo? You want me to get your medicine?" tarantang tanong niya sakin ngunit nanatili lang akong umiiyak.

I feel him hug me and caressing my hair while I'm crying in his chest. All my frustration because of that fucking guy na lagi ko nalang nakikita pero bakit blurred.