Ελληνική Μυθολογία

Τάρταρος

Είδαμε στα προηγούμενα κεφάλαια πως νικήθηκαν οι Τιτάνες τελειωτικά από το Δία, ύστερα από έναν τρομερό αγώνα. Γκρεμίστηκαν στον Τάρταρο <<τόσο μακριά από την επιφάνεια της γης, όσο απέχει και η γη από τον ουρανό, επειδή το ίδιο διάστημα που χωρίζει τον ουρανό από τη γη, χωρίζει και τη γη από τον Τάρταρο. Ένα χάλκινο αμόνι, πέφτοντας από τον ουρανό, θα κυλούσε εννιά μέρες κι εννιά νύχτες, και τη δέκατη δεν θά' χε ακόμα αγγίξει τη γη. Πέφτοντας από τη γη, θα κατέβαινε άλλες εννιά μέρες, άλλες εννιά νύχτες, και τη δέκατη νύχτα μονάχα θά' μπαινε στον Τάρταρο>>. Αλλά αυτή η απομάκρυνση δε θεωρήθηκε αρκετή. Πάρθηκαν όλες οι προφυλάξεις για να εμποδιστεί μια επιθετική επιστροφή των Τιτάνων. <<Γύρω στον Τάρταρο εκτείνεται ένα ορειχάλκινο τείχος. Στην ανώτερη περιοχή του βασιλεύει τριπλή νύχτα>>. Η πύλη του Τάρταρου είναι σιδερένια και σφυρηλατήθηκε από τον Ήφαιστο. Οι τρεις γίγαντες που βοήθησαν τον Δία στον αγώνα κατά των Τιτάνων, ο Γύγης, ο Κόττος κι ο Βριάρεως, είναι επιφορτισμένοι να επαγρυπνούν, ώστε κανένας από τους φυλακισμένους να μη δρασκελίσει το φοβερό κατώφλι. Και ο χώρος που άφησαν στους Τιτάνες ήταν αμέτρητος, επειδή λέει ο Ησίοδος, <<μπαίνοντας στον Τάρταρο, δε θα μπορούσες ούτε μέσα σε ένα ολόκληρο χρόνο να φτάσεις στην άκρη του. Θα προχωρούσες αδιάκοπα, παρασυρμένος κάθε τόσο από μανιασμένους ανεμοστρόβιλους. Στην καρδιά αυτού του παράδοξου τόπου, που και οι αθάνατοι ακόμα τον φοβούνται, ορθώνεται το θλιβερό ανάκτορο της Νύχτας, αιώνια τυλιγμένο μέσα σε σκοτεινά σύννεφα>>.
Αθάνατοι αλλά έκπτωτοι, οι Τιτάνες, εξαφανίζονται έτσι από τη σκηνή. Ένας από τους απογόνους τους, ωστόσο, παίζει ακόμα σημαντικό ρόλο στην ελληνική μυθολογία: ο Προμηθέας.