Tabiki lise boyunca beni peşinden koşturan kişiye ''Seni artık unutacağım!'' dediğimde, bana ''Sıkıyorsa unut.'' diye cevap verip, beni öptüğü için onun girdiği üniversiteye girmedim.
Yani,herhalde öyle.Ah Elisa! Bir kerede duygularınla hareket etme diye kendime yakınsam bile, aslına bakarsak, duygularımla hareket etmemin ilk defa bir yararı dokunmuştu.Uğur için hırs yapıp iyi bir üniversite kazanmıştım.Ama yinede hep duygularımla hareket etmemeliydim.Değil mi?
İç sesimle konuşurken bir yandan da üniversite'nin ilk günü için hazırlanıyordum.Herzamanki gibi giyinecektim.Kot pantolon ve gömlek.Rahatıma düşkündüm.Ve zaten havalar soğumaya başlamıştı.Yinede, daha şirin birşeyler mi giyseydim diye düşünmeden edemedim.Acaba Uğur ile karşılaşır mıydım?Ya bir dakika banane ki ondan!
Hazırlanıp odamdan aşağı indiğimde, tabiki benim için kahvaltı hazırlayan kimse yoktu.Tamam olur,takmayın beni annem,babam ve küçük kardeşim.Gerçi kardeşimden bana kahvaltı hazırlamasını beklemem garip olurdu ama yinede üniversite'nin ilk günü diye benim için uyanabilirlerdi.
Ayakkabılarımı giyip dışarı çıktım ve durağa doğru yürümeye başladım.Rüzgar estiğinde gözümün önüne gelen saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırırken,otobüsü kaçırmamak için biraz daha hızlandım.Durağa vardığımda şansıma otobüs yeni gelmişti.Hemen bindim.
Üniversite'ye yaklaştığında,otobüsten inip yürümeye başladım.Yaklaşık 5-6 dakika sonra üniversite'nin önüne geldiğimde etrafa bakınarak içeri girdim.Cidden çok büyük bir yerdi eminim kendi bölümümün fakültesini bulana kadar canım çıkacakdı.Önceden gelip bakmıştım ama yinede zor bulacağıma emindim. Etrafa bakınmaya devam ederken, bir yandanda zihnimde sürekli sorular dönüyordu.Uğur ile karşılaşır mıydık? İyi arkadaşlıklar kurabilecek miydim?Uğur'un sınıfında çok güzel kızlar var mıydı? Neden aklımda hep Uğur vardı? Babam böyle pasta yapmayı nereden öğrenmişti? Ah,bir dakika.Benim babam pasta yapamazdı ki.
İlerlemeye devam ederken, yanında bir kaç kişiyle beraber yaprakları solmaya başlamış bir ağacın yanında duran Uğur'u gördüm.Aslında ilk önce o beni görmüştü.Çünkü onu gördüğümde,o zaten bana bakıyordu.Göz göze gelmiştik.O mavinin en güzel tonu olan gözlerini her gördüğümde içimde birşeyler kıpırdıyordu.Ona bakmaya devam ettim.Bana çarpık bir gülüş attığında,göz bebeklerimin büyüdüğüne emindim.Birkaç saniye gözlerimi kaçırıp, tekrar ona baktığımda o bu sefer yanındaki arkadaşlarıyla konuşuyordu.Tekar göz göze gelmek istedim.Bir süre ona baktım,ama o arkadaşlarıyla konuşmaktan bana bakmaya fırsat bile bulamadı.
Çok çabuk arkadaş edinmişti.Belkide önceden tanıdığı kişilerdi,bilmiyorum.Benim ise burada Uğur hariç tanıdığım hiç kimse yoktu.Keşke olsaydı.Etrafa bakındım.İşte o sırada, beni Uğur'un bana gülümsemesinden daha çok,burada olmasıyla şaşırtan kişiyi gördüm.Mert.Neden buradaydı ki?Yoksa?Yok hayır.Burada okuyor olamaz! Bu düşünce içimde gidip başımı dağlara taşlara vurma isteği uyandırmıştı.Kafamı sallayıp kendime gelmeye çalıştım.Pes etmemeliydim. Veya en iyisi o beni görmeden kaçıp gidip,üniversite hayatım boyunca sıramda ineklemeliydim.
Evet.Kesinlikle şanssız günümdeydim.Beni zaten görmüş olduğunu, bana doğru yürümeye başladığında anladım.Kafamı başka bir yöne çevirdim.Planlarım suya düşmüş gibi hissediyordum.Onunlada Uğur ile olduğu gibi aynı lisedeydik.Mert ve Uğur sebebini kimsenin bilmediği bir şekilde, hiç iyi anlaşamazlardı.Ve bir keresinde Uğur'un bana çelme takması sonucunda-Ah o pislik Uğur yok mu?-Mert'in üstüne kahve dökmüştüm.Kahve ılıkdı,yanmadığından emindim.Ama nedense Mert, o gün bugündür benimle uğraşıyordu.Onun yüzünden lisenin son 3 ayını biraz -hayır baya- sıkıntılı geçirdim.
Düşüncelerimden kendimi alıp,kafamı önüme çevirdiğimde Mert'in karşımda dikilmiş olduğunu gördüm.Bana gülümsedi.Eminim gülümsemesinin altında bir sinsilik yatıyordu.Okulun ilk gününden belliydi,sanki işler biraz yolunda gitmeyecekti.
Evet,ilk hikayeme sonunda başladım.Biliyorum,baya acemiyim.Hatamı,eleştirinizi veya görüşünüzü lütfen yorum atın. Vote tuşu ellerinizden öper. :D :D Bir sonraki bölümler cidden çok heyecanlı. *-* Gözüküyorsa eğer,medyadaki Uğur. *-* Yorumlarınızı bekliyorum,teşekkürler. :D
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Deli Dolu
Teen Fiction''O çocuğun seninle saçma salak uğraşmasından bıktım anlıyor musun?'' dedi kolumu tutarken. Beni önemsemiş olması belki beni biraz mutlu hissettirmiş olabilirdi ama, şuan bunu düşünmeyecektim. ''Onu başıma bela eden sendin!'' dedim gözlerine bakara...
