"Hey! Beni bırakamazsın, anladın mı? Kalbimi de alıp gidemezsin böylece! Yapamazsın..."
***
"Atsushi Nakajima."
"Akutagawa Ryunosuke."
İki genç, birbirleriyle tanıştıktan sonra ortak arkadaşları olan Dazai ve Chuuya'ya döndü.
"Ne bakıyorsunuz bize böyle? Gidin kaynaşın bir şey yapın sizi boşuna tanıştırmadık."
"Chuuyaa~ gel biz gidelim.~"
"Gidip de ne yapacağız?"
"Sadece gidelim."
"Peki."
İkisinin bu garip konuşmasının ardından Akutagawa ve Atsushi birbirine bakmış, konuşacak bir konu arıyorlardı.
"Umm..Kaç yaşındasın?"
Atsushi, aklına gelen ilk soruyu karşısındaki gence sormuştu.
"17. Sen?"
"2 ay sonra 17 olacağım."
"Doğum günün ne zaman?"
"Aralık'ın 17'si."
"Ah, ne ara Ekim ayına girdik?"
"Zaman çabuk geçiyor."
"Evet."
"İstersen şu masaya oturalım, daha rahat konuşuruz."
"Tamam."
O gün, iki genç de birbiri ile tanıştı, birbirini tanıdı. Dakikalarca, saatlerce konuştular. Bu da yetmedi, birlikte içmeye gittiler. Bir kadeh, iki kadeh, üç,dört..sayılamayacak kadar çok içtiler..
Tanıştıkları ilk gün birbirlerine böyle davranmalarını garip gelebilir. Fakat onlar, ruh eşi olduklarını ilk görüşte hissetmişlerdi.
***
"Chuuya-san emin misiniz!?"
"EVET LANET OLSUN Kİ EMİNİM ATSUSHİ! O BANDAJ BEYİNLİ İNTİHAR ETTİ! Beni bırakıp..."
Sinirli ve bir o kadar da üzgün olan kızıl saçlı gencin sonlara doğru sesi kısılmıştı.
"O bizi bırakıp gitmez..Yapmaz böyle bir şey..!"
"Yaptı Atsushi."
Chuuya, cümlesini soğuk bir tavırla söylemeye çalışsa da bunu pek becerebildiği söylenemezdi.
"Akutagawa'ya söylediniz mi..?"
"Ona senin söylemenin daha uygun olduğunu düşündük."
"Anladım..."
