Chisaki (Overhaul) x Reader |Bnha x Reader|

Hanımcı

Beğenin lütfen 🔪

Yorum da atın

Adamlar ölmüştü.

Hatırladığım son şey beni esir alıp daha sonra bayılıp, uyanınca da bir süre onlarla konuşmamdı.

Devamı yoktu.

"Sen mi öldürdün?"

"Sonra konuşuruz bunu."

"Parayı aldık mı bari?"

Chisaki resmen şok olmuş şekilde bana döndü, "Şu an düşündüğün şey gerçekten para mı?"

Arabanın penceresini açarak içeri hava girmesini sağladım. "Başka ne düşüneceğim? Kim öldürdü diyorum cevap vermiyorsun."

Derin bir nefes aldı, "Almadık."

"Parayı istiyorum."

"Güzelim bizde zaten o paranın fazlası va-"

"Parayı istiyorum dedim."

Birkaç saniye yüzüme baktı ve telefonunu çıkarıp birini aradı.

"Adamdaki parayı da alın."

Başka bir şey demeden telefonu kapatıp koltuğa bıraktı.

"Kumrala ne yapıyorlar?"

"Kumral?"

"Ölmeyen kişi işte. Çetenin lideri."

"Ona bir de isim mi taktın?"

"Kumraldı, ben de kumral diye hitap etmeye başladım."

"Ölecek."

"Evet öleceğini biliyorum, nasıl ölecek?"

"Karar vermedim."

"Götüne para sokabilirler mi?"

Gözlerini büyüterek bana baktı.

"Tamam, o zaman silah? Gerçekten silah iyi oluyor. Tam uyuyor."

"Denedin mi daha önce?"

"Hatırlamıyorum galiba. Ama bu kadar eminsem denemişimdir birine."

Araba evin bahçesine girip durdu ve kapıyı açarak dışarı çıktık.

Eve yürürken sakince mırıldandım. "Seni öldüreceğim."

"Bu sefer ne yaptım?"

"Tenine değmediğim sürece bana sarılabilirdin. O zaman neden daha önce sarılmadık?"

"Sen de sarılmadın."

"Sarılmadım çünkü sen kıyafetine dokunursam da bir şey olur gibi davranıyordun."

"O hallerin eğlenceliyd-"

Cümlesini bitirmeden sinirle karın boşluğuna dirsek attım.

Gözlerini sıkarak karnını tuttu, "Beni öldürmek konusunda ciddisin sanırım."

"Ciddiyim. Kesinlikle."

Geri önüme döndüm ve binanın merdivenlerini çıkmaya başladım.

Arkamdan kendi kendine mırıldandı, "Affettirmek zor olacak sanırım..."

.

"Oha, şimdi düşününce ben mafya karısı oluyorum."

"Evli değiliz."

Gözlerimi Chisaki'nin gözlerine diktim, "Kes."

Bu aralar biraz daha hanımcıydı. Dediğime cevap vermese bile susup başka bir şey demedi.

"Seni adam ettim. Bence herkesin beni tebrik etmesi gerek."

Kaşlarını kaldırdı, "Beni adam mı ettin? Önce kadın mıydım?"

"O manada demediğimi biliyorsun."

"Hangi manada diyormuşsun?"

"Önceden..."

Tek kaşı kalktı, "Evet?"

"Şerefsizdin."

"Ne? Sana ne zaman şerefsiz gibi davrandım?"

"Kredi kartını çaldığımda beni küçük gördün."

"Sadece dalga geçmiştim. Ayrıca sen buraya geldiğinden beri sana gayet önem veriyorum."

Eliyle pencereyi gösterdi, "Dışarıda bir sürü şerefsiz götlek var. Gelip şerefsiz diyecek beni mi buldun?"

Resmen çocuk gibi çıkışıyordu.

Kahkaha atarak masadaki şekerlerden birini ağzıma attım. "Çocuk gibisin."

"Çocuk mu?" elindeki dosyayı ortadaki sehpaya bıraktı.

"Bu aralar dilin çok uzadı senin. Çok mu kibar davrandım sana?"

"Ne yaparsın? Dilimi mi kesersin?"

Kaşlarını çattı. "Sırf sabahki olay için sinirimi bozmaya çalışıyorsun."

"Aaa! Sevgilimden zeka fışkırıyor!"

Ayağa kalkarak sehpanın etrafından dolanıp karşıma geçti ve elimi tutarak ayağa kaldırdı.

"Sana sarılsam bile boyun ve kafamın değmemesi gerekiyor. Bu zor bir şey."

Dediği şeye gülümseyerek göğüsünün altına doğru biraz eğildim ve o şekilde sarıldım.

Böyle olursa kafasına veya boynu bana hiçbir şekilde değmezdi.

"Kumralın poposuna silah sokturdun mu?"

Benden uzaklaşıp kocaman açılan altın rengi gözleri ile yüzüme baktı.

"Hâlâ bu konuda mısın sen?"